![Nawiguj](https://wyprawomaniak.pl/wp-content/themes/wyprawomaniak-new/pliki/ikony/navm.png)
![](https://wyprawomaniak.pl/wp-content/uploads/2024/02/20240118_142856-1024x478.jpg)
![](https://wyprawomaniak.pl/wp-content/uploads/2024/02/20240118_142928-1024x478.jpg)
![](https://wyprawomaniak.pl/wp-content/uploads/2024/02/20240118_143007.jpg)
![](https://wyprawomaniak.pl/wp-content/uploads/2024/02/20240118_143036.jpg)
![](https://wyprawomaniak.pl/wp-content/uploads/2024/02/20240118_143143-1024x478.jpg)
![](https://wyprawomaniak.pl/wp-content/uploads/2024/02/20240118_143257-1024x478.jpg)
![](https://wyprawomaniak.pl/wp-content/uploads/2024/02/20240118_143145.jpg)
![](https://wyprawomaniak.pl/wp-content/uploads/2024/02/20240118_142920.jpg)
Dom Solny, wybudowany w 1539 r., stanowił pierwotnie magazyn na sól i zboże oraz pełnił funkcje obronne, będąc częścią murów miejskich Lubania. W ciągu wieków budynek był dwukrotnie rozbudowywany, osiągając wysokość 22 m. Wnętrze budynku łączyły schody w formie drabin, a na parterze znajdowały się pomieszczenia dla pisarza oraz waga.
Budynek posiadał również specyficzne zastosowania w różnych okresach historycznych. Podczas wojen napoleońskich służył jako więzienie dla żołnierzy, a w pierwszej połowie XX w. jako remiza strażacka. Później, po roku 1945, Polacy wykorzystywali budynek jako zakład naprawy samochodów i stację transformatorową.
Obecnie, Dom Solny można zwiedzać tylko z zewnątrz.