Muzeum Misyjne jest zlokalizowane w XIX-w. klasztorze, który został przekształcony w Dom Misyjny. To miejsce, gdzie zgromadzone są eksponaty pochodzące z różnych krajów, w których pracowali członkowie zgromadzenia.

W muzeum można podziwiać wytwory sztuki ludów z Afryki, Oceanii, Ameryki Południowej i wielu innych regionów, zbierane przez misjonarzy. Wśród eksponatów znajdują się stroje, ozdoby, instrumenty muzyczne oraz przedmioty codziennego użytku, a także rzeźby. Są to m.in. rzeczy z kości słoniowej czy skóry węży. W 1994 r. odsłonięto także pomnik Damiana de Veuster, jednego z misjonarzy, który zmarł z powodu trądu. Oprócz tego, przy wejściu do muzeum znajduje się tabliczka upamiętniająca pobyt kardynała Stefana Wyszyńskiego w klasztorze.

Muzeum oferuje nie tylko możliwość poznania odległych kultur, ale także przepiękny widok na Masyw Śnieżnika.

Strona muzeum

Piekielna Dolina to wyjątkowy i malowniczy obszar w Górach Stołowych. Jest to odcinek, który oddziela Góry Stołowe od Gór Bystrzyckich. Nazwa “Piekielna Dolina” wywodzi się z przeszłości, gdy obszar ten był miejscem napaści rabunkowych na trakcie handlowym, jednak współcześnie nie ma ona już negatywnego odniesienia.

Dolina ta została ukształtowana przez erozyjne działanie rzeki Bystrzycy Dusznickiej, która płynie dnem doliny. Obszar ten charakteryzuje się stromymi zboczami, często pokrytymi blokami piaskowca. Dzięki swojemu unikalnemu krajobrazowi i różnorodności przyrodniczej, Piekielna Dolina została objęta ochroną w ramach sieci Natura 2000.

Przechodząc przez wschodnią część doliny, można podziwiać szlak turystyczny czerwony, który prowadzi z Polanicy-Zdroju do Schroniska PTTK “Pod Muflonem”. Ten obszar przyciąga każdego kto chce podziwiać przepiękne widoki oraz różnorodność flory i fauny.

Kościół Wniebowzięcia NMP jest najstarszą świątynią katolicką w mieście. Jego historia sięga VII w., kiedy to jezuici z Kłodzka wznieśli drewnianą kaplicę w pobliżu należącego do nich dworu. Początkowo służyła ona miejscowym katolikom, jednakże rozwój uzdrowiska Polanica-Zdrój przyczynił się do znacznego wzrostu liczby mieszkańców i kuracjuszy, co skłoniło do budowy nowej, większej świątyni.

Obecny kościół został wzniesiony z cegły, w stylu neobarokowym z elementami secesyjnymi. Jest jednonawowy z transeptem i prezbiterium wielobocznie zamkniętym. Jego bryła jest ozdobiona wieżą, zwieńczoną smukłym, baniastym hełmem, a elewacje są bogato zdobione, zwłaszcza szczytowe. Ołtarz główny oraz ołtarze boczne wykonane są z drewna sosnowego i lipowego..

Wnętrze kościoła zdobią obrazy ołtarzowe, freski na sufitach oraz witraże, wykonane przez różnych artystów. Wśród nich znajduje się Łaskami Słynący Obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, który jest kopią dzieła Bartolome Estebana Murillo.

Park Szachowy stanowi część Parku Zdrojowego. Charakterystyczne dla tego miejsca są alejki przecinające się pod kątem prostym, tworząc symetryczny układ.

Główną atrakcją parku są ogromne szachy, na których można rozegrać partie na planszy o powierzchni 100 m². Wielkość pionów wynosi ok. 1,4 m. Oprócz szachów, można tu również zrelaksować się na ławkach, podziwiając zieleń drzew i krzewów oraz delektować się widokiem pięknej fontanny, która jest wieczorami podświetlana. Jedna z ławek nosi imię słynnego polskiego szachisty- Akiby Rubinsteina. Był on znany z niezwykłego talentu oraz głębokiego zrozumienia gry, co zaowocowało jego wieloma sukcesami turniejowymi i uznaną pozycją w świecie szachów. Z racji tego, że sam uwielbiam szachy, ten punkt musiał się znaleźć na trasie :).

W parku znajduje się również pawilon z Punktem Informacji Turystycznej oraz kawiarenka. Dla dzieci dostępny jest plac zabaw, a w pobliżu można znaleźć liczne ławeczki oraz kwietne klomby.

Sanatorium Wielka Pieniawa to jedno z najbardziej prestiżowych sanatoriów w Polanicy-Zdroju. Zostało wybudowane w 1906 r. i od tamtej pory jest symbolem elegancji i komfortu. Obecnie oferuje ponad 100 różnorodnych zabiegów leczniczych opartych na borowinie, solankach oraz algach i minerałach z Morza Martwego.

Woda z Wielkiej Pieniawy, pozyskiwana z głębokości 34,6 m jest jednym z najstarszych źródeł w Polanicy-Zdroju. Jest to woda o stabilnym składzie, bogata w minerały, która od ponad stu lat korzystnie wpływa na zdrowie kuracjuszy. Jest także jednym z artezyjskich źródeł, co oznacza, że wypływa na powierzchnię pod własnym ciśnieniem.

Sanatorium mieści się w Parku Zdrojowym, który ma powierzchnię prawie 13 ha i dzieli się na pięć części: Park Centralny, Park Leśny, Park Józefa, Park Szachowy oraz park wokół centrum kardiologicznego. Jego historia sięga końca XIX w.- zaczął wtedy pełnić funkcję uzdrowiska, wykorzystując źródło borowinowe.

Roślinność w parku jest obfita i zróżnicowana, obejmując różnorodne gatunki drzew liściastych, np. klony, graby i jesiony. Dodatkowo, można tu znaleźć wiele gatunków roślin przeniesionych z różnych części świata, w tym z Ameryki Północnej, Dalekiego Wschodu i Europy. Niektóre z tych drzew są uznane za pomniki przyrody, tj. żywotnik olbrzymi, topole i jesiony.

Pijalnia Wód Mineralnych w Polanicy-Zdroju jest nie tylko zabytkiem architektury, ale także źródłem leczniczych wód mineralnych. Woda ta pochodzi głęboko spod Gór Stołowych, gdzie naturalne zjawiska geologiczne powodują, że przenika przez warstwy skalne, nabierając cennych minerałów i właściwości leczniczych. Najbardziej znane źródło, Wielka Pieniawa, dostarcza wody o stabilnym składzie mineralnym, bogatej w magnez, wapń, żelazo, sód, potas, lit, chlor, krzem i miedź.

Architektonicznie pijalnia łączy elegancję klasycyzmu z subtelnymi akcentami secesji, stanowiąc nie tylko miejsce leczenia, ale także relaksu i odpoczynku. Jej neoklasyczna fasada, ozdobiona detalami i zdobieniami, zachwyca odwiedzających swoją harmonią i elegancją.

Teraz sugeruję udać się na spacer po Polanicy. Wyruszamy z Pijalni i kierujemy się w stronę historycznego centrum miasta. Odwiedzamy jednak najpierw Teatr Zdrojowy, którego historia sięga XIX w. Początkowo funkcję teatru pełniły prowizoryczne drewniane budynki, ale w miarę rozwoju miasta postanowiono wznieść nowoczesny obiekt. W rezultacie powstał budynek w obecnej formie, który z biegiem lat przeszedł wiele modernizacji i remontów, zachowując jednak swój historyczny charakter.

Idąc w kierunku rynku, możemy podziwiać stare, pięknie odrestaurowane kamienice i zabytkowe kościoły. Tworzą one niepowtarzalny krajobraz, który przenosi w czasy dawnej świetności Polanicy. Nie sposób pominąć również deptaku wzdłuż rzeki Bystrzycy Dusznickiej, która przepływa przez miasto. Szumiąca woda i zielone brzegi zachęcają do chwil wytchnienia.

Nie możemy też zapomnieć o odwiedzeniu kilku punktów widokowych, skąd rozciągają się malownicze panoramy Kotliny Kłodzkiej oraz okolicznych gór.

Zamek Leśna Skała to obiekt o bogatej historii i różnorodnym przeznaczeniu, położony w Sudetach Środkowych. Jego początki sięgają lat 30. XIX w., kiedy to major i hrabia Leopold von Hochberg wzniósł romantyczną rezydencję na miejscu dawnego fortu wojskowego z lat 1790-91. Choć pierwotnie nosił nazwę Burg Waldstein, później został przekształcony w neogotycki zamek, a kolejne modyfikacje wprowadzili późniejsi właściciele, m.in. rodzina Kleinów i Zakon Misjonarzy Świętej Rodziny.

Historia zamku wiąże się także z okresem II wojny światowej, gdy pełnił funkcję szpitala wojskowego. Po wojnie obiekt został przejęty przez państwo i przekształcony w dom pomocy społecznej dla osób niepełnosprawnych.

Architektonicznie zamek reprezentuje styl neogotycki, charakteryzujący się czworoboczną budowlą na planie prostokąta, z czterema narożnymi wieżami. Wnętrza zamku zdobią liczne detale, w tym sala rycerska i kaplica Matki Bożej Królowej Pokoju, które zachowały się w ograniczonym stopniu.

Obok zamku znajduje się Leśny Szlak Wspinaczkowy oraz kamienna Droga Krzyżowa, co sprawia, że okolica jest atrakcyjna również dla miłośników aktywnego wypoczynku na świeżym powietrzu.

Z Zamku Leśna Skała udajemy się do Skalnych Grzybów. Droga zajmie nam ok. 3 min :). To fascynujące skupisko formacji skalnych znajduje się na wysokości ok. 680–700 m n.p.m. w południowo-wschodnim fragmencie stoliwa Gór Stołowych. Skały rozciągają się na długości ok. 2 km, prezentując różnorodne kształty, np. grzyby, maczugi, baszty i bramy. Niektóre formacje skalne posiadają swoje własne nazwy, takie jak “Borowik”, “Skalne Wrota”, “Zrośnięte Grzyby”, “Pingwinki” czy “Piętrowe Grzyby”.

Budowa Skalnych Grzybów związana jest z erodowaniem ławic piaskowca na krawędzi wierzchowiny Gór Stołowych. Skały te składają się głównie z piaskowców oraz nieprzepuszczalnych dla wody margli i łupków, które pierwotnie stanowiły dno morza przed orogenezą.

Dostęp do Skalnych Grzybów zapewniają różne szlaki, np. żółty z Batorowa czy niebieski z Wambierzyc, który oferuje malownicze widoki na Wzgórza Ścinawskie.