Historia pałacu w Prośnie sięga XVII w., kiedy to pruski ród von Eulenburg przeniósł swoją siedzibę do tej malowniczej wsi. Pierwotna budowla, wzniesiona między 1610 a 1620 rokiem, została zmodernizowana dwa stulecia później w stylu neogotyckim, co nadało jej charakterystyczny wygląd. Położony w zakolu rzeki Guber, pałac otoczony był pięknym parkiem krajobrazowym, który obecnie jest w zaniedbanym stanie, ale niegdyś zachwycał różnorodnością drzew, w tym pomnikowymi kasztanowcami i dębami.

Po II wojnie światowej, zamek uległ dewastacji, a jego wnętrza zostały splądrowane przez żołnierzy radzieckich oraz okolicznych mieszkańców. Choć część wartościowych przedmiotów ocalała, większość zniknęła w nieznanych okolicznościach. W latach późniejszych, kompleks pałacowy stał się własnością Państwowego Gospodarstwa Rolnego, które jednak nie dbało o jego konserwację, co doprowadziło do dalszego upadku.

Obecnie nie da się wejść na teren pałacu, ale można pospacerować wokół ogrodzenia. 

Kościół św. Michała Archanioła jest rzymskokatolicką świątynią z historią sięgającą XIV w. Jego budowę rozpoczęto w XIV w., a późniejsze etapy rozwoju obejmowały dodanie nawy głównej oraz wieży, która zakończona została w kolejnym stuleciu. Świątynia ma architekturę gotycką. Wnętrze kościoła kryje wiele cennych elementów, np. manierystyczny ołtarz główny z 1668 r. Z kolei organy z XIX w., wybudowane przez berlińską firmę Buchholtza, do dziś służą podczas liturgii.

W XIX wieku wprowadzono liczne przebudowy, w tym dodanie drewnianego szczytu wieży oraz neoklasycystycznego portalu do kaplicy grobowej. Po reformacji kościół przeszedł w ręce protestanckie i pozostał pod ich opieką aż do 1945 r., kiedy to powrócił do katolików. 

Kamienne Baby Pruskie to figury znane również jako Bartel i Gustebalda. W kontrze do swojej nazwy przedstawiają wizerunki męskie. Należą do najstarszych rzeźb na ziemiach polskich i prawdopodobnie pochodzą z pierwszego tysiąclecia naszej ery. Wykonane z granitu, mierzą około 150 cm wysokości i mimo swojej prostoty, są świadectwem dawnych tradycji i kultury pruskiej.

Wokół ich pochodzenia i funkcji krąży wiele teorii. Jedna z hipotez sugeruje, że posągi mogą być dziełem plemion pruskich, które zamieszkiwały te tereny przed podbojem przez Zakon Krzyżacki w XIII w. Rzeźby mogły przedstawiać lokalnych bohaterów, wojowników, a nawet bóstwa, jednak żadna z teorii nie została do tej pory jednoznacznie potwierdzona.

Legendarną historię o Gustebaldzie, pruskiej księżniczce, która otrzymała dar rozumienia języków zwierząt, ale została ukarana zamienieniem w kamień za ujawnienie tej tajemnicy, dodaje mitologiczny wymiar tym figurom.

Kościół św. Jana Ewangelisty i Matki Boskiej Częstochowskiej to zabytek zbudowany w stylu gotyckim. Stanowi przykład trójnawowej bazyliki z zamkniętym prezbiterium. Jego historia rozpoczęła się prawdopodobnie w 1332 r., kiedy to miasto zostało ponownie lokowane przez Krzyżaków.

W ciągu wieków kościół przeszedł liczne rozbudowy i zmiany, w tym dodanie kaplic i przebudowy wieży. Jego wnętrze zachwyca sklepieniami gwiaździstymi oraz późnogotyckim krucyfiksem z XVI w. Po II wojnie światowej, kiedy obiekt ucierpiał, przeprowadzono odbudowę, a w 1959 r. kościół został konsekrowany jako katolicki.

Brama Lidzbarska, znana również jako Heilsberger Tor, stanowi jedyną zachowaną część średniowiecznych murów miejskich Bartoszyc. Zbudowana w XV w. w stylu gotyckim, przeszła wiele przebudów, w tym przekształcenie w więzienie. Obiekt, położony w południowo-zachodniej części Starego Miasta, wyróżnia się charakterystyczną architekturą, z czerwonej cegły, ozdobioną detalami, tj. blendy i schodkowe szczyty. Dziś Brama Lidzbarska jest nie tylko zabytkiem, ale także elementem miejskiej panoramy, pełniąc funkcję Bartoszyckiego Centrum Informacji Turystycznej.

Górowo Iławeckie, znane wcześniej jako Landsberg, ma historię sięgającą średniowiecza. W XIII w. obszar ten zamieszkiwało plemię Natangów. Uczestniczyli oni w II powstaniu Prusów przeciw Zakonowi Krzyżackiemu. Miasto zostało założone w 1335 r., kiedy to komtur bałgijski Henryk de Muro nadał osadzie prawa miejskie. Wraz z ich nadaniem, Górowo zyskało na znaczeniu dzięki strategicznemu położeniu na szlakach handlowych.

Przez wieki miasto było świadkiem wielu zniszczeń, w tym pożarów i wojen, a także epidemii, które dotykały mieszkańców. W XVI w. przeszło w ręce prywatne, a jego rozwój przyspieszył, kiedy wprowadzono modernizacje infrastruktury- elektryfikację i budowę gazowni. W czasie II wojny światowej miasto doznało poważnych zniszczeń, a po wojnie stało się miejscem osiedlenia dla przesiedleńców z różnych części Polski oraz z Ukrainy. 

Historia ratusza w Górowie Iławeckim sięga XIV w., kiedy to wzniesiono go w stylu gotyckim. Obiekt był wielokrotnie przebudowywany, zwłaszcza po pożarze w XVII oraz w XIX w., co wpłynęło na jej obecny wygląd. Budynek ma prostokątny kształt i piętrową konstrukcję, z charakterystycznym dwuspadowym dachem, zwieńczonym kwadratową wieżyczką, na której znajduje się działający od XVIII w. zegar. Ciekawym elementem jest granitowa płyta umieszczona na ścianie ratusza, która upamiętnia tragiczne wydarzenie z 1686 r., gdy na rynku spalono oskarżoną o czary kobietę. 

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa to neogotycka świątynia, której budowę zakończono w XIX w. Został zbudowany na miejscu wcześniejszej kaplicy katolickiej, której początki sięgają 1367 r., kiedy to kościół był używany przez katolików, zanim w czasach reformacji przeszedł w ręce protestantów. 

Nowy kościół wyróżnia się trójnawową strukturą oraz dwuprzęsłowym prezbiterium. Zewnętrznie przyciąga uwagę jego wieża od strony zachodniej, natomiast wnętrze zdobią neogotyckie elementy, w tym sklepienie krzyżowo-żebrowe oraz ołtarz główny.

Po zniszczeniach, które miały miejsce w 1945 r., świątynia przeszła modernizację. W pobliżu kościoła znajduje się obelisk, który upamiętnia żołnierzy Armii gen. Andersa.

Wioska Żywkowo jest znana jako jedna z najbardziej znaczących „bocianich wsi” w Polsce. To właśnie tutaj, w otoczeniu podmokłych łąk i dzikiej przyrody, żyje największa kolonia bociana białego, licząca około 160 ptaków w sezonie. W okolicy jest również małe muzeum poświęcone bocianom oraz sklep z pamiątkami- warto je odwiedzić.

Polskie Towarzystwo Ochrony Ptaków prowadzi projekt „Bociania wieś”, którego celem jest ochrona siedlisk bocianów oraz edukacja ekologiczna. Na terenie gospodarstwa PTOP znajduje się wieża widokowa, z której można obserwować te majestatyczne ptaki w ich naturalnym środowisku. Dodatkowo, wytyczona została ścieżka edukacyjna, która prowadzi do okolicznych pastwisk i łąk, gdzie bociany spędzają czas na żerowaniu.