Zamek zbudowano w II połowie XVIII wieku w stylu barokowym. Była to wówczas siedziba biskupów łuckich (później podlaskich). W pobliżu rezydencji znajdowały się budynki gospodarcze. Otaczał ją zaś park w stylu angielskim. Po II wojnie światowej zamek przejęło państwo i przekazało stadninie koni w Janowie Podlaskim. Obecnie jest w prywatnych rękach. Mieści się tutaj hotel.

Zamek można zwiedzać. W tym celu trzeba się jednak umówić z obsługą hotelu. Spacerując po zamkowym parku nie zapomnijcie odwiedzić groty Naruszewicza, ulubionego miejsca rozmyślań Adama Naruszewicza, ostatniego biskupa łuckiego. Według tradycji powstały tutaj tezy Konstytucji 3 maja.

Strona zamku

Powstała w 2021 r. fontanna nawiązuje do tradycji hodowli koni w Janowie Podlaskim. Umieszczono na niej ekspresyjną rzeźbę, przedstawiającą naturalnej wielkości konie podczas galopu.

Stadnina powstała w 1817 r. Jest najstarszą państwową stadniną koni arabskich. Specjalizuje się w hodowli koni krwi arabskiej oraz półkrwi angloarabskiej. Stadninę można zwiedzać. Warto obejrzeć jej zabytkowe, XIX-wieczne zabudowania, zobaczyć przepiękne konie na padoku, a także odwiedzić cmentarz dla koni. To wszystko w towarzystwie przewodnika, który w interesujący sposób opowiada historię tego miejsca. Można także skorzystać z przejażdżki wozem lub bryczką po terenie stadniny.

Jest to dawna cerkiew unicka, położona malowniczo nad stromym brzegiem Bugu. Zbudowano ją w 1810 r. Wykorzystano w niej elementy poprzedniej cerkwi unickiej z 1683 r. W 1875 r. świątynia została przejęta przez Kościół prawosławny, w 1919 r. z kolei przez Kościół rzymskokatolicki.

W środku warto zwrócić uwagę na ołtarz główny z obrazem przedstawiającym św. Jerzego, pochodzącym prawdopodobnie z 1775 r., barokowe tabernakulum oraz XIX-wieczne ołtarze boczne. Tuż obok świątyni przebiega granica państwa.

Rezerwat chroni drzewostan porastający skarpę Bugu. Rośnie tu wiele pomnikowych drzew. Bug tworzy w tym miejscu malownicze zakola, a w ich pobliżu uchodzi do niego Krzna. Wzdłuż Bugu przebiega tutaj granica państwa. Przez rezerwat prowadzi ścieżka przyrodnicza o takiej samej jak on nazwie. Jednym z charakterystycznych punktów rezerwatu jest czołg T-34-85. Ustawiono go w 1984 r. Ma upamiętniać odwrót niemieckich wojsk z początku 1944 r.

Fort powstał pod koniec XIX wieku, jako element rosyjskiej twierdzy Brześć. Należy do wewnętrznego pierścienia obronnego twierdzy. Jest to fort artyleryjski i magazynowy. Dość dobrze zachowały się jego betonowe i ceglane umocnienia, otoczone fosą. Natomiast wały ziemne nie przetrwały do naszych czasów.

Obelisk powstał w 1825 r. Wzniesiono go dla upamiętnienia zakończenia budowy Traktu Brzeskiego. Znajdują się na nim płaskorzeźby przedstawiające budowniczych drogi podczas pracy. Bliźniaczy obelisk znajduje się w Warszawie, przy ul. Grochowskiej (czyli na początku szosy Warszawa-Brześć).

Prochownia powstała w 1913 r. Jest częścią przedmościa Terespolskiego twierdzy Brześć. W ramach ciekawostki warto wspomnieć, że jednym z żołnierzy, który tutaj służył, był Josef Kurt Waldheim, oficer Wermachtu (na przestrzeni dziejów twierdza Brześć znajdowała się w rękach różnych armii), późniejszy… sekretarz generalny ONZ, a także prezydent Austrii. Obecnie w prochowni mieści się prywatne muzeum, prezentujące różnorodne wystawy, przede wszystkim o charakterze historycznym. Osobne ekspozycje poświęcono m.in. Legionom Polskim, Konstytucji 3 maja, historii Brześcia czy historii Kolei Warszawsko-Terespolskiej. Duże wrażenie robi makieta stacji Terespol z lat 1919-1939.

Strona prochowni

Jest to dawna cerkiew unicka, zbudowana w XVIII wieku. W 1875 r. została przejęta przez Kościół prawosławny. Od 1926 r. funkcjonowała jako neounicka, zaś od 1941 r. ponownie stała się prawosławna.

Początkowo barokowa świątynia w późniejszym okresie zyskała charakter neoklasycystyczny. We wnętrzu warto zwrócić uwagę na XIX-wieczne freski, Grób Pański z płaszczenicą z końca XIX wieku oraz barokowy krucyfiks z przełomu XVIII i XIX wieku.

Pod koniec XIX wieku obok świątyni wzniesiono dzwonnicę, do której dzwon współfundował car Mikołaj II. W pobliżu świątyni znajduje się cmentarz prawosławny założony w XIX wieku. Będąc tu warto odwiedzić mogiłę polskich żołnierzy, zamordowanych przez Niemców w 1939 r.

Jest to dawna cerkiew unicka, zbudowana w 1631 r. W 1875 r. została przejęta przez Kościół prawosławny, zaś w 1925 r. przez parafię neounicką. Jest to jedyna na świecie katolicka parafia neounicka obrządku bizantyjsko-słowiańskiego. Świątynia od 1998 r. ma status sanktuarium Unitów Podlaskich. W jej wnętrzu warto zwrócić uwagę na XIX-wieczny ikonostas z ikonami i carskimi wrotami z końca XVIII wieku. Natomiast w jej sąsiedztwie znajduje się plebania z XIX wieku.

Strona sanktuarium