Pałac zbudowano w 1855 r. Został zniszczony w wyniku pożaru w 1918 r., a odbudowany w latach 1922-1928. Otacza go park, w którym znajduje się neogotycka wieża. Powstała ona w tym samym czasie co pałac.

Rynek został wytyczony w XV wieku i do dzisiaj zachował oryginalne wymiary. W jego południowo-wschodniej pierzei zachowały się wąskie przejścia do dawnej dzielnicy żydowskiej, zwieńczone charakterystycznymi łukami. Na rynku znajduje się kilka pomników, m.in. monument upamiętniający poległych za niepodległość w walce z Niemcami w 1918 r.

Kościół zbudowano w II połowie XV wieku. Uległ zniszczeniu w pożarze w 1752 r. Został odbudowany w 1756 r. Świątynia reprezentuje styl późnobarokowy, ale ma klasycystyczną fasadę. Jej wnętrze ma charakter późnobarokowy. W otoczeniu kościoła znajdują się późnobarokowa dzwonnica, późnobarokowa kapliczka, a także klasycystyczna plebania oraz neorenesansowy dom parafialny.

Zespół zbudowano w 1823 r. Składał się z poczty konnej, stajni, wozowni oraz studni. Co ciekawe udzielano tu także noclegów. W 1856 r. gościł tu nawet sam car Aleksander II. Dziś w głównym budynku zespołu wciąż mieści się placówka pocztowa.

Początki pałacu sięgają XV wieku. Była to wówczas średniowieczna warownia. W okresie od połowy XVI do połowy XVII wieku nastąpiła jej przebudowa, w wyniku której zmieniła się w renesansową rezydencję w stylu palazzo in fortezza. Kolejna przebudowa w latach 1685-1709 zmieniła ją w barokową rezydencję typu reprezentacyjno-obronnego. Ostatnia przebudowa miała miejsce w latach 1750-1759. Obecnie reprezentuje typ entre cour et jardin (w takim założeniu zrealizowano m.in. pałac w Wersalu).

Pałac w Radzyniu Podlaskim uznawany jest za jedną z najpiękniejszych rokokowych rezydencji nie tylko w Polsce, ale i w Europie. Widać w nim wpływy saskie i przede wszystkim francuskie. Ewenementem na skalę europejską są zdobiące rezydencję rzeźby Jana Chryzostoma Redlera.

Za pałacem, od jego północnej strony, znajduje się okazały park, do którego właśnie się udajemy.

Jest to jeden z niewielu barokowych ogrodów w Polsce, zachowanych w oryginalnej, XVIII-wiecznej formie. Oryginalny jest nawet układ parkowych ścieżek! Podczas spaceru warto zwrócić uwagę na dwa znajdujące się tu obiekty. Pierwszym jest dawna oranżeria. Zbudowano ją w 1756 r. Uchodzi za perłę stylu rokoko w Polsce. Drugim jest tzw. fort, położony na jednym ze stawów.

Kościół zbudowano w XVII wieku. Zaliczany jest do najważniejszych budowli renesansu lubelskiego. W jego wnętrzu warto zwrócić uwagę na drewniany ołtarz główny z XVIII wieku oraz pochodzące również z tego okresu ołtarze boczne i chrzcielnicę. Starsze, bo XVII-wieczne są renesansowa ambona oraz niezwykle piękny nagrobek Mniszchów.

XVIII-wieczny rodowód posiada znajdująca się przed świątynią brama-dzwonnica.

W tym budynku znajdował się areszt śledczy. Najpierw należał do Gestapo, później do UB. Więziono tu żołnierzy Polskiego Państwa Podziemnego oraz powojennego podziemia niepodległościowego. W piwnicach budynku wciąż znajdują się dawne cele, a na ich ścianach napisy wyryte przez więźniów w latach 1944-1954.

Pałac jest ładnie położony, oblany wodami stawu. Wzniesiono go w XVII wieku, w stylu renesansowym, w typie palazzo in fortezza. Koleje losu nie oszczędzały rezydencji, przez co popadła w ruinę. W XVIII wieku odbudowano ją w stylu barokowym, jednak dzisiejszy wygląd zawdzięcza pracom restauracyjnym, przeprowadzonym w XIX wieku.

Wokół pałacu zachowały się XVII-wieczne fortyfikacje bastionowe, a w ich obrębie pozostałości dawnego ogrodu. Przetrwały także, pochodzące również z XVII wieku, brama wjazdowa oraz oficyna.

Spacerując po kockim rynku można zobaczyć kilka pomników, m.in. pomnik patronki rynku, księżnej Anny Jabłonowskiej, obelisk Victorii Warszawskiej 1920 r., a tuż obok niego pomnik poświęcony poległym w bitwie o wyzwolenie Kocka w 1920 r. Przy rynku stoi kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny z 1782 r.

Początki pałacu sięgają połowy XVI wieku. Powstała tu wówczas renesansowa rezydencja. W latach 1779-1782 została gruntownie przebudowana w stylu klasycystycznym, zaś w latach 1825-1832 zmodernizowana. Pałac otacza park krajobrazowy w typie ogrodu angielskiego. Do naszych czasów przetrwały ponadto: część zabudowań gospodarczych oraz mosty nad dawną fosą, mur oporowy i brama.