Szlak przebiega południkowo. Łączy wybrzeże Bałtyku z Pojezierzem Wałeckim. Na początkowym odcinku ma dwa warianty. Startuje przy kołobrzeskim molo lub w Mielnie i prowadzi do Skrzatusza. W zależności od wariantu ma 192 lub 201 kilometrów długości.

Specyfiką szlaku są odcinki wytyczone starotorzami, z miejscami odpoczynku urządzonymi tam, gdzie kiedyś znajdowały się stacje kolejowe.

Jest to jeden z najpiękniejszych parków zdrojowych w Polsce. W jego granicach znajduje się aż pięć sanatoriów. Park dzieli się na dwie części. Starsza, pochodząca z XIX wieku, urządzona jest w stylu francuskim. Znajdują się tu m.in. amfiteatr oraz zabytkowa pijalnia wody Joasia. Młodsza urządzona jest w stylu angielskim. Jej oś wyznacza wijąca się pośród zieleni Wogra.

Początki obecnego pałacu sięgają XV wieku. Zbudowano tu wówczas zamek, który jednak nie dotrwał do naszych czasów. W 1515 r. na jego murach powstała nowa rezydencja, która – w wyniku rozbudowy w latach 1770-1772 – zyskała dzisiejszy kształt. Obecnie mieści się tu biblioteka.

Po obejrzeniu pałacu możemy przespacerować się na pobliski rynek (pl. Wolności).

Strona zamku

Początki kościoła sięgają końca XIV wieku. Dwukrotnie był odbudowywany po pożarach (w 1515 r. i w 1743 r.). Obecny, neogotycki wygląd uzyskał w latach 1860-1870. W latach 1545-1945 należał do protestantów.

Najcenniejszym zabytkiem świątyni jest płyta nagrobna biskupa kamieńskiego Erazma von Manteuffla z 1544 r. Warto też zwrócić uwagę na XVII-wieczną, ludową rzeźbę Ostatniej Wieczerzy.

Kościół zbudowano w II połowie XIX wieku, w stylu neoromańskim. Obok świątyni znajduje się dzwonnica na dwa dzwony. Starszy pochodzi z 1843 r., zaś młodszy z 1923 r.

Umocnienia zostały zbudowane w XIV wieku. Do dziś przetrwały dwa niewielkie fragmenty murów: przy ul. Cmentarnej oraz na dziedzińcu szkoły podstawowej przy ul. Obrońców Westerplatte.

Obok drugiej lokalizacji można zobaczyć pomnik upamiętniający żołnierzy radzieckich, poległych w rejonie Drawska Pomorskiego w 1945 r. Pomnik składa się z dwóch czołgów T-34, ustawionych na cokole.

Budynek powstał około 1700 r. Wzniesiono go w konstrukcji ryglowej. Takie budynki, niegdyś popularne na Pomorzu, obecnie są unikatami. Początkowo, przez krótki czas, był to magazyn soli. Później pełnił inne funkcje. Obecnie mieści się tu muzeum regionalne. Można w nim zobaczyć pamiątki związane z historią Drawska Pomorskiego.

Strona muzeum

Kościół wzniesiono na przełomie XIV i XV wieku. Wyróżnia się wysoką, 75-metrową wieżą. Słynie także z tzw. bestiariuszy, czyli zdobień umieszczonych na ostrołukowych portalach bocznych, niespotykanych w innych kościołach na Pomorzu.

Wewnątrz warto zwrócić uwagę na barokowy ołtarz główny z 1706 r. Neobarokowe elementy (m.in. prospekt organowy, ambona, czy stalle w prezbiterium) pochodzą z początku XX wieku.

Od czasów reformacji do końca II wojny światowej kościół należał do protestantów.