Zoo powstało w latach 30 XXwieku. Na oficjalnej stronie Zoo przeczytamy główne hasło “Z nami bliżej natury”. Zgadzam się 100% z tym sloganem, ponieważ dzięki modernizacji obiektu po powodzi w 1997r. duzo zwierząt otrzymało nowe, nowoczesne domy bez krat tzw. wolne wybiegi. Pozwala to poczuć bliższą więź ze zwierzętami. Mnóstwo ławeczek czy przeszklone wybiegi sprawiają, że możemy przyglądać się życiu zwierząt z każdej strony.
Muzeum ma charakter lokalny. Poznamy w nim historię oraz kulturę regionu Kościerzyny, a także pochodzące stąd, zasłużone osoby. Obejrzymy także kaszubskie rękodzieło (meble, hafty, rzeźby czy naczynia). Część wystawy dotyczy ruchu młodokaszubskiego z początku XX wieku, działającego w celu ożywienia kultury i języka Kaszubów.
Jest to jeden ze schronów Linii Mołotowa. ZSRR rozpoczęło jej budowę w 1940 r. Przebiegała wzdłuż jego umownej granicy z III Rzeszą, głównie na obszarze Polski. W okolicy można zobaczyć jej liczne pozostałości. Łączy je niebieski szlak turystyczny (Szlak Bunkrów).
Jest to najważniejsze sanktuarium dla wyznawców prawosławia w Polsce. W 1947 r. erygowano tu żeński monaster pw. śś. Marty i Marii.
Historia tego miejsca sięga 1710 r. Podczas trwającej wówczas w tym rejonie epidemii cholery ludzie modlili się tu i pili wodę z pobliskiego źródła. Miało się to przyczynić do ustąpienia zarazy.
Wzniesiono tu wówczas kapliczkę wotywną pw. Przemienienia Pańskiego z której powstała cerkiew. Niestety spłonęła doszczętnie w 1990 r. Odbudowano ją w 1994 r. Jest to najważniejsza świątynia tutejszego sanktuarium. Ponadto znajdują się tutaj: cerkiew pw. Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość”, klasztor, dwa domy pielgrzyma i cmentarz.
Cerkiew pw. Przemienienia Pańskiego otaczają krzyże wotywne, przynoszone przez pielgrzymów podczas obchodów święta Przemienienia Pańskiego. W pobliżu znajduje się źródło z cudowną wodą o uzdrawiającej mocy.
Budowa kolejki rozpoczęła się w 1916 r., w związku z rozwojem przemysłu drzewnego w regionie. Jej przemysłowa eksploatacja trwała do 1991 r. Od tego czasu pełni funkcję turystyczną.
Przejazdy realizowane są na trasach (tam i powrót): Hajnówka-Topiło oraz Hajnówka-Dolina Rzeki Leśnej. Kolejka jest pod zarządem Lasów Państwowych.
Muzeum ma charakter etnograficzny. Można tu zobaczyć trzy wystawy stałe, przedstawiające Białorusinów Podlasia. Jedna opowiada o ich życiu i pracy w rytm kalendarza agrarnego. Druga przedstawia rzemiosło na wsi. Trzecia z kolei pokazuje typową wiejską zagrodę. Organizowane są tu także wystawy czasowe i inne wydarzenia kulturalne.
Jest to prywatne muzeum, mieszczące się w rodzinnej kuźni, działającej od 1927 r. Można tu zobaczyć różne wyroby, narzędzia oraz urządzenia kowalskie. Wśród eksponatów znajdują się też maszyny i urządzenia rolnicze. Ciekawostką są m.in. podkowy na różne pory roku i buty dla konia, służące do chodzenia po bagnistym terenie, czy miniaturowy model starożytnego pieca hutniczego (tzw. dymarki). W muzeum organizowane są też pokazy kucia.
Zwiedzanie odbywa się z przewodnikiem.
Kościół zbudowano prawdopodobnie w latach 1340-1350 w stylu gotyckim. Był wielokrotnie remontowany i przebudowywany. Dobudowana do niego dzwonnica początkowo pełniła rolę obserwacyjno-obronną.
W środku najstarszymi zabytkami są: fresk przedstawiający św. Weronikę i klęczącego fundatora kościoła z XIV wieku, chrzcielnica z XV wieku, ambona z 1604 r., ołtarz główny z 1607 r. oraz ława z 1651 r. Cenna jest także ozdobiona obrazami empora.
Od reformacji do 1945 r. świątynia pozostawała w rękach protestantów.
Muzeum mieści się w budynku dawnego kościoła pw. św. Barbary z przełomu XIII i XIV wieku. Poświęcone jest piśmiennictwu i drukarstwu. Jego zwiedzanie odbywa się w formie interaktywnych warsztatów edukacyjnych.
W ich trakcie poznacie tajniki pracy skryby i iluminatora, a także historię produkcji papieru oraz drukarstwa. Możecie tu także zobaczyć drukarnię toruńskiego podziemia z czasów PRL, galerię sztuki polskiej i międzynarodowej, zlokalizowaną w muzealnej wieży, zaś w parku otaczającym muzeum stare maszyny papiernicze i drukarskie.
Jest to wyjątkowy kompleks hotelowy, położony nad jeziorem Bełdany. Stylem nawiązuje do kultury Galindów, bałtyjskiego plemienia żyjącego na tych terenach od około V wieku przed naszą erą do około XIII wieku naszej ery.
Kompleks jest niezwykle rozbudowany, będąc swoistą rekonstrukcją grodu Galindów. Znajdują się tu m.in.: święty gaj, lauks Galindów, groty Perkuna, pieczara wiedźm, czy labirynty demonów. Podczas jego zwiedzania można także zobaczyć inscenizacje obrzędów Galindów oraz różnych sytuacji z życia plemienia.
Zamek zbudowano w XIV wieku. Kilkukrotnie był przebudowywany. W trakcie potopu szwedzkiego został zniszczony i zaczął podupadać. Dziś można oglądać jego ruiny, a część zrekonstruowanych pomieszczeń stała się siedzibą lokalnych instytucji.
Rezerwat chroni wywierzyska krasowe. Działanie rozproszonego światła słonecznego sprawia, że woda w basenach źródliskowych przybiera błękitno-zieloną barwę. Można tu też obserwować pulsujące gejzery z piasku, podrzucanego przez bijącą wodę. Rezerwat jest ostoją dla wielu gatunków ptaków. Występują w nim także liczne gatunki roślin. Jego zwiedzanie ułatwiają ścieżki dydaktyczne.
W muzeum można obejrzeć przydrożne krzyże i kapliczki, ocalone przed zniszczeniem, a pochodzące z okolicznych terenów. Towarzyszą im rzeźby Antoniego Toborowicza, a także obrazy namalowane przez jego córki i wnuczkę. Wizytę w tym miejscu polecam szczególnie amatorom sztuki ludowej.
Pałac zbudowano pod koniec XVI wieku w stylu renesansowym. W XIX wieku został przebudowany w stylu neogotyckim. Obok niego można zobaczyć dwa późnorenesansowe pawilony. Jeden pełnił niegdyś rolę kaplicy, a drugi biblioteki (a później kuchni). Obecnie w pałacu mieści się szkoła średnia.
W muzeum można obejrzeć różnego rodzaju pojazdy wojskowe: ciężarówki, wozy opancerzone, haubicę samobieżną, czy czołg. Co ważne, wszystkie są w pełni sprawne! Organizowane są tutaj eventy, w trakcie których muzealne eksponaty można zobaczyć podczas dynamicznych pokazów, z użyciem profesjonalnej pirotechniki. Jest to jedyne takie muzeum w Polsce.
Budynek powstał około 1700 r. Wzniesiono go w konstrukcji ryglowej. Takie budynki, niegdyś popularne na Pomorzu, obecnie są unikatami. Początkowo, przez krótki czas, był to magazyn soli. Później pełnił inne funkcje. Obecnie mieści się tu muzeum regionalne. Można w nim zobaczyć pamiątki związane z historią Drawska Pomorskiego.
