Zespół klasztorny opactwa cysterskiego obejmuje kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny oraz św. Jakuba Starszego, który obecnie służy jako świątynia parafialna, a w budynkach klasztornych znajduje się oddział Archiwum Państwowego we Wrocławiu.
Historia tego opactwa sięga XIII w., gdy cystersi przybyli z pobliskiego Lubiąża. Klasztor został ufundowany przez księcia Henryka I Brodatego dla kanoników regularnych św. Augustyna, którzy opuścili to miejsce z powodu wewnętrznych problemów zakonu. Cystersi wkrótce zaczęli budować nowe obiekty, w tym kościół i ostatecznie zdobyli posiadłość na własność. W kolejnym wieku klasztor posiadał kilkanaście wsi i prowadził różnorodną działalność gospodarczą, w tym rolnictwo, hodowlę zwierząt, tkactwo i gorzelnictwo.
Opactwo kamienieckie pełniło także istotną rolę polityczną, mediując między biskupem wrocławskim a księciem Henrykiem IV Prawym. Klasztor rozwijał się z sukcesami do XV w., kiedy to doświadczył różnych zniszczeń związanych z najazdami i powodziami.
W kolejnych stuleciach opactwo podupadło, m.in. ze względu na wojny i epidemię dżumy. Odbudowę rozpoczął opat Szymon III Rudiger, którą kontynuowali jego następcy. W tym czasie dokonano barokizacji kościoła i klasztoru.
W 1810 r. opactwo zostało zlikwidowane na mocy edyktu sekularyzacyjnego wydanego przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III. Po kolejnych wydarzeniach historycznych klasztor zmieniał swoje przeznaczenie, a obecnie pełni funkcje archiwalne oraz gospodarcze. Kościół parafialny zachował swój pierwotny charakter i jest obecnie ważnym zabytkiem religijnym na terenie regionu.
