Zieleniec jest częścią miasta Duszniki-Zdrój, położoną w Górach Orlickich na wysokości 800–960 m n.p.m. To nie tylko malownicza wieś z bogatą historią, ale także popularny ośrodek narciarski.

Dzięki swojemu specyficznemu mikroklimatowi, zbliżonemu do alpejskiego, Zieleniec zapewnia doskonałe warunki do uprawiania sportów zimowych przez większą część roku. Duża ilość opadów śniegu i unikalne położenie sprawiają, że śnieg utrzymuje się tu blisko 150 dni w roku. Ośrodek posiada aż 48 wyciągów narciarskich, co czyni go jednym z największych w Polsce.

Poza narciarstwem, Zieleniec oferuje również wiele innych atrakcji. Jest doskonałą bazą wypadową do wędrówek po Górach Orlickich i pobliskich Górach Bystrzyckich, gdzie można podziwiać piękne widoki i odkrywać urokliwe szlaki turystyczne.

Muzeum Papiernictwa zostało założone w 1968 r. i znajduje się w XVI-wiecznym młynie papierniczym- zabytku techniki. Jest on jednym z nielicznych zachowanych młynów papierniczych w Europie Środkowej. Młyn papierniczy wzniesiony został w konstrukcji ryglowej na wysokiej kamiennej podmurówce, a jego architektura przyciąga uwagę.

Pierwsza wzmianka o papierni w Dusznikach pochodzi z XVI w. Przez wieki rzemiosło to rozwijało się, dostosowując się do zmieniających się trendów i technologii. W XVIII w. właściciele- Hellerowie, wprowadzili liczne innowacje, które przyczyniły się do unowocześnienia produkcji papieru. W późniejszych latach, ze względu na rozwój maszynowej techniki produkcji papieru, młyn stopniowo podupadał.

Muzeum posiada bogate zbiory przedmiotów związanych z historią papieru i papiernictwa m.in.: arkusze papierów z filigranami, maszyny papiernicze, urządzenia do produkcji papieru, banknoty, dokumenty historyczne oraz japoński warsztat papierniczy. Odbywają się w nim także warsztaty czerpania papieru oraz pokazowa produkcja papieru.

Strona muzeum

W Parku Zdrojowymi znajduje się Pijalnia Wód Mineralnych, wybudowana w pierwszej połowie XIX w. Miejsce przyciąga kuracjuszy oferując bogatą gamę leczniczych wód mineralnych np. Jan Kazimierz, Zdrój Zimny i Agata. Niedaleko budynku znajduje się również źródło wody mineralnej “Pieniawa Chopina” o temperaturze 18 stopni Celsjusza.

Sam Park Zdrojowy zajmuje obszar 5,4 ha. Obsadzony jest lipami, bukami i kasztanowcami, różnorodnymi dywanami kwiatowymi, tworzącymi malownicze krajobrazy. Bogata roślinność parku obejmuje zarówno gatunki rodzime, jak i te aklimatyzowane. Znajduje się w nim również Dworek im. Fryderyka Chopina, gdzie odbywały się spotkania towarzyskie. Odbywają się w nim liczne koncerty zdrojowe, koncerty fortepianowe (w 1826 r. sam Fryderyk Chopin dał tu recital), przedstawienia teatralne oraz wieczory z muzyką.

Kolejną atrakcją parku jest Kolorowa Fontanna, jedna z trzech fontann Parku Zdrojowego. Dzięki oświetleniu kolorowymi reflektorami, możliwości regulacji wysokości strumienia wody oraz zmianom w jego kształcie, oferuje ciekawe widowisko.

Rynek w Dusznikach-Zdroju zachowuje średniowieczny układ, jednak jego zabudowania reprezentują charakterystyczne cechy stylu barokowego i renesansowego. Każda kamienica na tym placu kryje w sobie wiele historii.

Pierwsza z kamienic, w której kiedyś zatrzymał się abdykujący król Polski Jan Kazimierz- wizyta ta jest upamiętniona tablicą. Kamienica pod nr 5 ozdobiona jest figurką Matki Bożej Wambierzyckiej Królowej Rodzin, patronki Ziemi Kłodzkiej. Budynek nr 6 pełni funkcję ratusza miejskiego, nad którego drzwiami znajduje się płaskorzeźba przedstawiająca patrona miasta, św. Piotra, obok której umieszczona jest tablica upamiętniająca śmierć siedmiu osób w wyniku powodzi z 1998 r.

Podczas spaceru po rynku warto skierować się ku starej kamienicy przy ul. Słowackiego 2, która jest najstarszym budynkiem w całym mieście. Pozostałości znaków cechowych na fasadach kamienic, podkreślają, że dawniej Duszniki-Zdrój tętniły życiem rzemieślniczym.

Na rynku można również zobaczyć pochodzącą z XVIII w. figurę wotywną Matki Bożej z Dzieciątkiem. Naprzeciwko figury znajduje się pręgierz.

Zamek Homole to obecnie ruiny średniowiecznej warowni, położone na wzgórzu Gomoła w Sudetach Wschodnich. Historia tego miejsca sięga już pierwszych wieków n.e., gdy przez przełęcz Polskie Wrota prowadził wariant szlaku bursztynowego. Wczesnym średniowieczem był to ważny szlak handlowy łączący Śląsk z Czechami.

Murowany zamek został wzniesiony pod koniec XIII lub w XIV w. i przez wiele lat był centrum dóbr rodziny von Pannwitzów. Później wielokrotnie zmieniał właścicieli, aż został odsprzedany Hildebrandowi von Kauffungowi, stając się stolicą niewielkiej domeny obejmującej kilka okolicznych wsi.

Zamek Homole odgrywał różne role w historii regionu, np. był siedzibą husytów, a później miejscem walk i konfliktów. Stopniowo popadł w ruinę, a od XVII w. był opuszczony i stopniowo niszczał.

Dzięki pracom archeologicznym przeprowadzonym w XIX i XX wieku, odkryto wiele cennych artefaktów. Odwiedzając go możemy podziwiać pozostałości wieży, fragmenty murów oraz przepiękne otoczenie.

Izba Pamięci Violetty Villas mieści się w Gminnym Ośrodku Kultury. To właśnie w Lewinie Kłodzkim, w 2011 r. artystka zmarła. Choć jej kariera rozkwitła na międzynarodowych scenach, to właśnie ta wieś była miejscem, gdzie spędziła dzieciństwo i ostatnie lata życia.

Muzeum zawiera bogatą kolekcję pamiątek związanych z życiem i twórczością Villas. W dwóch obszernych salach zgromadzono fotografie, plakaty, afisze, a także zarówno kilka oryginalnych sukien estradowych, jak i ich replik, które stały się jej znakiem rozpoznawczym. Nie brakuje też płyt winylowych i kaset magnetofonowych z nagraniami piosenek.

Strona izby

Historia Lewina Kłodzkiego sięga średniowiecza, gdy wieś należała do dóbr cystersów z Bruomova, a później do dóbr nachodzkich. W trakcie wojen husyckich w XV w. miasto zostało spalone i opuszczone przez mieszkańców. Dwa stulecia później w mieście rozwijało się tkactwo chałupnicze i przemysł bławatny, co przyczyniło się do intensywnego handlu, prowadzonego głównie przez lokalnych kupców bławatnych. W XIX w. w Lewinie powstały fabryka czekolady, szlifiernia kryształów oraz szkoła włókiennicza. Po II wojnie światowej Lewin stracił prawa miejskie, a miejscowość zaczęła podupadać.

Rynek usytuowany jest na stoku wzniesienia i ma charakterystyczny prostokątny kształt. Jego pierzeje, zabudowane już około 1736 r., tworzą krajobraz historycznego centrum. Centralnym elementem jest figura św. Jana Nepomucena, ufundowana w XVIII w. Wykonano ją z dbałością o detale, a bogato zdobiony cokół dodaje jej uroku. Postać świętego otaczają cztery figury putt z jego atrybutami. Na rynku znajduje się również kolumna maryjna, wzniesiona w XVII w. oraz inne historyczne budowle, np. ratusz.

Jest to dom, w którym artystka mieszkała do końca życia. Obecnie znajduje się w kompletnej ruinie.

Historia życia Villas skrywa w sobie nie tylko sukcesy artystyczne, lecz także pasję do bezdomnych zwierząt. Po powrocie do Polski, założyła schronisko o nazwie “Moi Bracia Mniejsi”. Mieściło się na jej posesji i początkowo było domem dla ponad 150 psów, 300 kotów oraz licznych kóz. Jednak z czasem sytuacja wymknęła się spod kontroli artystki, co skłoniło sąsiadów do skarg z powodu hałasu i zapachu. W 2007 r. władze samorządowe postanowiły zamknąć schronisko, co było rezultatem pogarszającego się stanu zdrowia artystki.

Niestety, nie ma tam żadnej informacji czy tabliczki upamiętniającej, że przez wiele lat żyła tam gwiazda polskiej estrady.

Folwark Jeleniów został wzniesiony przez rodzinę von Multius, zamieszkującą pobliski pałac. Zbudowane z cegły i kamienia budynki ułożone zostały na planie kwadratu z centralnym dziedzińcem. Składał się z kilku budynków z XIX w., m.in. stodoły z przejazdem bramnym, oficyny mieszkalnej z przylegającą stodołą i budynkiem inwentarskim, obory z częścią mieszkalną oraz spichlerza i dwóch wozowni. Folwark był odseparowany od pałacu rzeką, nad którą dawniej przebiegał most (który już nie istnieje). Dawniej uchodził za jedno z najładniejszych miejsc w Kotlinie Kłodzkiej, jednak obecnie jest zdewastowany.

Aktualnie obiekt stanowi własność prywatną, więc zwiedzanie możliwe jest tylko z zewnątrz. Folwark charakteryzuje się dużymi walorami architektonicznymi, a zabudowania, mimo dewastacji, są świadectwem bogatej historii tego miejsca.