Wieża widokowa w Suszynie to konstrukcja, która zapewnia malownicze widoki na krajobrazy Ziemi Kłodzkiej. Zlokalizowana jest na wzniesieniu o wysokości 469,2 m n.p.m., a jej wysokość to 27 m. Żelbetowa konstrukcja pokryta jest piaskowcową okładziną, nadając jej charakterystyczny biało-żółtawy wygląd.

Na wysokości 22 m znajduje się platforma widokowa, do której prowadzi 140 schodów. Z tego punktu można podziwiać nie tylko Góry Stołowe i Broumovskie Ściany, ale także Góry Sowie, Bardzkie, Orlickie, Złote, a nawet Masyw Śnieżnika.

Wstęp na wieżę jest bezpłatny, a w odległości zaledwie 100 m znajduje się bezpłatny parking z fajnym widokiem, na którym można zostać na noc.

Kaplica św. Wilgefortis jest miejscem kultu związanym z legendarną postacią, którą pewne tradycje ludowe uznają za świętą. Według legendy, Wilgefortis była córką króla Luzytanii. Sprzeciwiła się ojcu, który chciał wydać ją za poganina i została uwięziona. Modląc się o pomoc, Wilgefortis urosła broda, co zniechęciło zamierzonego narzeczonego. Rozgniewany ojciec kazał ją ukrzyżować.

Posąg Dzielnej Dziewicy w świątyni pozbawiony jest charakterystycznej brody, którą jednak kiedyś posiadała. Jest ona patronką nieszczęśliwych żon i trudnych małżeństw. Wątek Wilgefortis inspirował wielu artystów, pojawił się np. w powieści Olgi Tokarczuk “Dom dzienny, dom nocny”.

Same Wambierzyce, położone u podnóża Gór Stołowych są znane jako dolnośląska Jerozolima. Dlaczego? Tego dowiecie się z kolejnej atrakcji ;). Wieś przyciąga również zabytkowymi murami miejskimi, z których najbardziej znanymi są neorenesansowa Brama Gihon i Brama Jerozolimska.

Kalwaria w Wambierzycach obejmuje ponad 130 kapliczek rozmieszczonych wokół bazyliki. Aby zobaczyć je wszystkie, trzeba poświęcić ok. 2 godziny na spacer po okolicznych wzgórzach. Pierwsze z kapliczek powstały już w 1683 r., jednak ze względu na ich prowizoryczną formę i użycie drewna jako budulca, nie zachowały się do dzisiaj. Wiele z nich zostało odbudowanych lub wyremontowanych w XIX w.

Pomysłodawcą kalwarii był Daniel von Osterberg, który postanowił stworzyć własną Jerozolimę na Śląsku. Prace trwały trzy lata. Murowane kaplice powstały na przełomie XVII i XVIII w., a na terenie Wambierzyc wybudowano 16 bram, z których do dziś przetrwało 14. Siedem z nich nawiązuje do bram w murach Jerozolimy.

Wambierzycka kalwaria to także droga krzyżowa na Górze Kalwarii, gdzie pielgrzymi mogą przeżywać mękę Chrystusa. Kapliczki przedstawiają sceny z życia i męki Jezusa, a także wydarzenia związane z apokryfami i chrześcijańską tradycją. Symboliczne nazewnictwo miejscowych wzgórz, potoku Cedron oraz bram miasta nawiązuje do biblijnej Jerozolimy, co dodatkowo podkreśla religijny charakter kalwarii.

Ruchoma szopka znajduje się przy Sanktuarium Wambierzyckiej Królowej Rodzin. Jest to najstarsza ruchoma szopka bożonarodzeniowa w Polsce, sięgająca II połowy XIX w. Szopka zawiera około 800 figurek, z których aż 300 jest ruchomych.

Historia obiektu sięga czasów Longina Wittiga, który zamieszkał w Wambierzycach w 1882 r. i zaczął pokazywać publicznie poruszane mechanizmem zegarowym dzieło. Po jego śmierci opiekę nad szopką przejął syn Hermann, który kontynuował prace nad nią, dodając nowe sceny, tj. Ostatnia Wieczerza czy rzeź dzieci na rozkaz króla Heroda. Szopka, po przejęciu przez lokalne władze po II wojnie światowej, została przekazana wambierzyckiej parafii, gdzie do dziś wzbudza zachwyt odwiedzających turystów i pielgrzymów.

Strona szopki

Bazylika została wzniesiona na miejscu wcześniejszych budowli sakralnych, sięgających XII w. Według legendy, niewidomy Jan z Ratna odzyskał tu wzrok w 1218 r. po tym, jak ukazała mu się Matka Boska.

Kościół wznosi się na wzgórzu, do którego prowadzą 57 monumentalne kamienne schody, symbolizujące istotne wydarzenia z życia Jezusa i Maryi. Odnoszą się do 9 chórów anielskich, 33 lat życia Chrystusa w chwili ukrzyżowania oraz 15 lat życia Marii w chwili poczęcia Chrystusa. Fasada, o wysokości 52,5 m, utrzymana jest w stylu późnego renesansu i zdobią ją liczne rzeźby i płyciny. Wnętrze bazyliki zachwyca barokowym wystrojem, z malowidłami, obrazami i rzeźbami, w tym słynną figurką Matki Boskiej Wambierzyckiej z XIV w.

Dom Pielgrzyma to idealne miejsce dla podróżujących, którzy chcą zwiedzić historyczne historyczne miejsca w Wambierzycach. Dodatkowo, w znajduje się w nim kawiarnia, restauracja oraz wydzielone miejsce do modlitwy. Oprócz noclegów, Dom Pielgrzyma zapewnia także różnorodne udogodnienia, tj. sale konferencyjne czy parking. Obiekt ten jest również znany z filmu “Wielki Szu” z 1982 r., gdzie pełnił rolę hotelu.

Skansen dawnych sprzętów powstał z pasji i zaangażowania pana Mariana Gancarskiego. Znajduje się on na terenie jego gospodarstwa agroturystycznego i oferuje bogatą kolekcję eksponatów związanych z historią i tradycją Dolnego Śląska.

Na terenie obiektu można podziwiać tysiące przedmiotów, w tym sprzęty domowego użytku, narzędzia rzemieślnicze, maszyny rolnicze oraz militaria. Kolekcja liczy kilkanaście tysięcy eksponatów, z których większość pochodzi z okresu od XVIII do XX w. Niektóre z nich są pamiątkami po byłych mieszkańcach tych terenów.

W muzeum znajdują się również różnorodne przedmioty związane z życiem codziennym, religią oraz eksponaty archeologiczne, minerały i skamieliny. Ciekawostką są także przedmioty ukryte przez Niemców po II wojnie światowej, tj. pieniądze, dokumenty czy nawet weki z jedzeniem.

Po zwiedzeniu muzeum można również odwiedzić mini ZOO. Są tam jelenie, sarny, dzikie świnie, strusie czy nutrie.

Strona skansenu

Zamek w Ratnie Dolnym, wzniesiony ok. 1563 r., przeszedł wiele przeobrażeń. Początkowo miał plan prostokąta o wymiarach 14×22 m, z wieżą i wjazdem od północy. W XVI w. został rozbudowany przez Balzera von Reichenbacha. Po zniszczeniach podczas wojny trzydziestoletniej, odbudował go Daniel Paschasiusa von Osterberga. W kolejnych latach przeszedł kolejne modernizacje, aż do XIX w., kiedy to przeszedł w ręce rodu Johnston Kroegeborn.

Po II wojnie światowej zamek był użytkowany przez Państwowe Gospodarstwo Rolne, a następnie stał się własnością prywatną. Niestety, w 1998 r. uległ pożarowi, co doprowadziło do jego obecnego stanu ruin. Jednak trwają prace remontowe, które mają przywrócić wieżę zamkową do pierwotnego stanu z XV w.

Zamek Kapitanowo stanowi jeden z najcenniejszych zabytków rezydencjonalno-obronnych w Polsce. Jego historia sięga ponad 700 lat wstecz, a unikalne cechy architektoniczne oraz bogactwo kulturowe przyciągają odwiedzających.

Początki zamku wiążą się z XIV-wiecznym donżonem, który w kolejnych wiekach był poddawany znaczącym przebudowom. W następnym wieku zyskał kolejną wieżę mieszkalną oraz zamknięty dziedziniec wewnętrzny. Okres XVI i pierwsza połowa XVII w. przyniosły dalszy rozwój w duchu renesansu, a w okresie baroku obiekt został częściowo zmieniony pod względem dekoracyjnym.

Mimo znaczących zniszczeń, zamek zachował swój niepowtarzalny charakter. Wnętrza zamku, bogate w perełki architektury i historii, obejmują m.in. drugi co do wielkości donżon w Polsce, krużganki, kuchnie, tajne schody oraz salę ostatecznej obrony.

Zamek Kapitanowo jest także miejscem bogatej działalności muzealnej, prezentującej życie mieszkańców od XV do XIX w. Goście mogą podziwiać bogate wyposażenie wnętrz oraz liczne artefakty, a także zapoznać się z życiem codziennym na tych terenach.

Przed planowaną wizytą konieczny jest kontakt telefoniczny.

Zamek Sarny, dawniej znany jako Zamek Scharfeneck, to zabytkowy kompleks pałacowo-folwarczny. Jego historia sięga XVI w., kiedy to Fabian von Reichenbach zakończył budowę renesansowego dworu z fortyfikacjami. Po II wojnie światowej obiekt stał się własnością Skarbu Państwa.

Pałac składa się z rezydencji, domu czeladnego, domu bramnego oraz folwarku, otoczonego murem kurtynowym ze strzelnicami. Przez wieki był rozbudowywany i przekształcany, zachowując jednak swoją pierwotną strukturę.

Po latach zaniedbania i podupadłości, zamek rozpoczął nowy rozdział w swojej historii. Dzięki wysiłkom prywatnych fundacji oraz wsparciu państwa, obiekt został poddany kompleksowej rewitalizacji. Prace objęły m.in. odbudowę dachu, renowację konstrukcji budynków, remont hełmu wieży oraz wymianę pokrycia dachowego. Odkryto i odrestaurowano również historyczne elementy, tj. kaplica św. Jana Nepomucena z malowidłem z 1738 r.

Strona zamku