Muzeum mieści się w pałacu Czartoryskich, którego początki sięgają II połowy XVII wieku. Zbudowano tu wówczas barokową rezydencję. Została ona zniszczona przez wojska szwedzkie, w trakcie III wojny północnej. Odbudowano ją w I połowie XVIII wieku w stylu rokokowym. Kolejne zniszczenia przyniósł najazd rosyjski w 1794 r. Tym razem odbudowa nadała pałacowi wygląd klasycystyczny.

Stworzono wówczas wokół niego nowy romantyczny park krajobrazowy w stylu angielskim. Przy tej okazji powstały – istniejące do dziś – Świątynia Sybilli i Dom Gotycki. Izabela Czartoryska urządziła w nich pierwsze muzeum narodowe na ziemiach polskich.

Jego spadkobiercą jest Muzeum Czartoryskich. Możemy tu poznać losy oraz działalność rodziny Czartoryskich w XVIII i XIX wieku. Liczne eksponaty związane są z historią Polski. Są tu m.in. zbroja husarska, szabla Stanisława Leszczyńskiego, czy miniaturowe sarkofagi ze szczątkami wybitnych Polaków. Po zwiedzeniu muzeum warto udać się na spacer po parku otaczającym pałac.

Strona muzeum

Kazimierski Rynek to miejsce pełne uroku. Licznie otaczają go zabytkowe kamienice. Szczególną uwagę zwracają bliźniacze: Pod św. Mikołajem i Pod św. Krzysztofem, zbudowane w stylu manierystycznym. Klimatu dodaje mu stojąca pośrodku zabytkowa, XIX-wieczna studnia. Tuż obok Rynku znajduje się kościół farny pw. św. Jana Chrzciciela i św. Bartłomieja, którego początki sięgają około 1325 r.

Jest to oddział Muzeum Nadwiślańskiego. Mieści się w zabytkowych piwnicach budynku stojącego przy kazimierzowskim Rynku. Podczas zwiedzania można poznać historię polskiego złotnictwa. Kolekcja podzielona jest na dwie części – jedna poświęcona jest złotnictwu dawnemu, druga współczesnemu. Jest to jedyne takie muzeum w Polsce.

Strona muzeum

Kamienica została zbudowana przed 1635 r. Stanowi wyjątkowo cenny przykład renesansowo-manierystycznej architektury mieszczańskiej. Wieńcząca ją attyka należy do najbogatszych w Polsce.

Kamienica stanowi oddział Muzeum Nadwiślańskiego. Zorganizowano tu wystawę malarstwa, grafiki i rysunku, prezentującą dorobek tzw. kazimierskiej kolonii artystycznej. Można tu ponadto zobaczyć makietę miasta, pokazującą jego wygląd około 1910 r.

Strona muzeum

Kościół pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny został zbudowany w 1591 r. Na początku była to skromna kaplica, później rozbudowana. Klasztor dobudowano w latach 1639-1668. Od 1627 r. – choć z przerwami – są tu obecni franciszkanie.

W świątyni zachowało się zabytkowe wyposażenie. W ołtarzu głównym można zobaczyć słynący łaskami obraz Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny z 1600 r. Sam ołtarz główny pochodzi z 1770 r. Warto zwrócić uwagę na zabytkowe, żelazne drzwi, prowadzące do zakrystii. Widnieje na nich data 1589 r.

Oryginalnym elementem architektonicznym są prowadzące na dziedziniec klasztornej świątyni kryte, drewniane schody, zbudowane w 1688 r. Z otoczonego zabytkowymi murami dziedzińca roztacza się ładny widok na miasto.

Dom pochodzi z lat 30. XX wieku. Należał do Jerzego i Marii Kuncewiczów. Jerzy Kuncewicz był literatem, prawnikiem, politykiem i działaczem społecznym, z kolei Maria Kuncewiczowa była znaną pisarką. Do wybuchu II wojny światowej oraz w II połowie XX wieku (kiedy małżeństwo powróciło z emigracji) willa była miejscem spotkań elity kulturalnej tamtych czasów. Obecnie jako oddział Muzeum Nadwiślańskiego pozwala nam poznać historię jej dawnych właścicieli, która w dużej części wpisana jest w Kazimierz Dolny.

Dawna synagoga w Kazimierzu Dolnym została zbudowana w II połowie XVIII wieku w stylu późnobarokowym. Działała do 1944 r. Legenda głosi, że ufundował ją Kazimierz Wielki dla swojej ukochanej Esterki.

Obecnie działa tu hotel. Można też zobaczyć dawną salę modlitewną. Warto również zwrócić uwagę na fasadę budynku. Znajduje się na niej zegar słoneczny oraz pamiątkowy napis, poświęcony pamięci mieszkających w Kazimierzu Dolnym Żydów, którzy padli ofiarą hitlerowskiej okupacji.

Po obejrzeniu synagogi warto przespacerować się po Małym Rynku, który niegdyś stanowił centrum żydowskiej dzielnicy.

Strona synagogi

Początki świątyni sięgają 1325 r. Po pożarze z 1561 r. kościół został – w latach 1610-1613 – odbudowany w stylu renesansowym. Budowla stanowi klasyczny przykład renesansu lubelskiego.

Zachował się zabytkowy wystrój świątyni wraz z wyposażeniem. Uwagę zwracają pochodzące z 1621 r. organy (najstarsze w Polsce(!)). Warto posłuchać ich wyjątkowego brzmienia. Polecam także zobaczyć trzy XVII-wieczne kaplice boczne, szczególnie kaplicę Górskich, wzorowaną na wawelskiej kaplicy Zygmuntowskiej.

Wzrok przyciągają również pochodzące z tego okresu ołtarz główny, ambona, czy też chrzcielnica z wyrytą datą 1587 r.

Wieża Łokietka została zbudowana na przełomie XIII i XIV wieku. Pierwotnie pełniła funkcję obronną. Z czasem, po zbudowaniu zamku, zaczęła służyć jako latarnia śródlądowa, ułatwiająca żeglugę na Wiśle. Rozpościera się z niej doskonały widok na miasto i okolicę.

Zamek powstał nieco niżej, w latach 40. XIV wieku. W I połowie XVI wieku został przebudowany w stylu renesansowym. Uległ znacznym zniszczeniom podczas potopu szwedzkiego oraz w wyniku pożaru w 1663 r. Do naszych czasów przetrwał w formie trwałej ruiny.

Wieżę i zamek zwiedza się w ramach jednego biletu. Bilety są sprzedawane przy wejściu na zamek.

Góra mierzy 159 metrów n.p.m. Opada stromo w stronę kazimierskiego Rynku, przez co stanowi doskonały punkt widokowy. Trzy krzyże na szczycie ustawiono w 1708 r. Upamiętniają ofiary epidemii cholery na tych terenach, która miała miejsce podczas III wojny północnej.

Uwaga: Wstęp na górę jest płatny, kasa znajduje się tuż pod szczytem. Płatność tylko gotówką.

W ramach przerwy od trudów zwiedzania proponuję Wam spacer nad Wisłą. Możecie tutaj zrelaksować się przy kawie. Dodatkowo atrakcją będzie rejs po rzece. Wycieczka trwa około godzinę. Pozwala z innej perspektywy spojrzeć na miasto i górujący nad nim zamek.

Strona rejsu

Cmentarz powstał w 1851 r. na zboczu wąwozu Czerniawy. W czasie II wojny światowej był miejscem egzekucji Polaków i Żydów. Nekropolia została wówczas zdewastowana przez Niemców. Do dziś zachowało się tu kilkadziesiąt nagrobków. Z fragmentów uszkodzonych macew utworzono lapidarium na wzór Ściany Płaczu.

Jest to najciekawszy spośród wąwozów lessowych w okolicy Kazimierza Dolnego. Jego długość wynosi około 700 metrów, zaś wysokość ścian dochodzi do 8 metrów! Nazwa wąwozu nawiązuje do licznych korzeni drzew, odsłoniętych na jego pionowych zboczach. Dnem wąwozu biegnie zielony szlak turystyczny.