Kościół pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny został zbudowany w 1591 r. Na początku była to skromna kaplica, później rozbudowana. Klasztor dobudowano w latach 1639-1668. Od 1627 r. – choć z przerwami – są tu obecni franciszkanie.

W świątyni zachowało się zabytkowe wyposażenie. W ołtarzu głównym można zobaczyć słynący łaskami obraz Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny z 1600 r. Sam ołtarz główny pochodzi z 1770 r. Warto zwrócić uwagę na zabytkowe, żelazne drzwi, prowadzące do zakrystii. Widnieje na nich data 1589 r.

Oryginalnym elementem architektonicznym są prowadzące na dziedziniec klasztornej świątyni kryte, drewniane schody, zbudowane w 1688 r. Z otoczonego zabytkowymi murami dziedzińca roztacza się ładny widok na miasto.

Pałac powstał w II połowie XVIII wieku w stylu klasycystycznym. Po jego prawej stronie zbudowano oficynę, wokół zaś założono park krajobrazowy w stylu angielskim. W I połowie XIX wieku pałac przebudowano. Powstały też wówczas kolejne zabudowania gospodarcze.

Warto zwrócić uwagę na bramę wjazdową do rezydencji. Jej częścią są dwie granitowe kolumny, pochodzące z Zamku krzyżackiego w Malborku.

Obecnie pałac należy do Polskiej Akademii Nauk. Mieści się tu ośrodek konferencyjno-wypoczynkowy.

Jest to cerkiew prawosławna, zbudowana w latach 1885-1890, w stylu bizantyjsko-rosyjskim. Działała nieprzerwanie do czasu realizacji akcji “Wisła”. W 1957 r. została przywrócona do kultu. Podziwiając ją warto zwrócić uwagę na unikalną, zewnętrzną polichromię z wizerunkami świętych. W środku znajduje się piękny, zabytkowy ikonostas.

Zespół zbudowano w 1823 r. Składał się z poczty konnej, stajni, wozowni oraz studni. Co ciekawe udzielano tu także noclegów. W 1856 r. gościł tu nawet sam car Aleksander II. Dziś w głównym budynku zespołu wciąż mieści się placówka pocztowa.

W tego typu miejscach zwykle mamy okazję podziwiać dzikie zwierzęta. Eurostruś wyróżnia się pod tym względem – możemy tu bowiem oglądać przede wszystkim zwierzęta gospodarskie, m.in.: świnie, kozy, króliki czy indyki i oczywiście strusie. Do niektórych zwierząt można podejść i pogłaskać je a nawet wziąć na ręce. Zwiedzanie odbywa się z przewodnikiem. To idealne miejsce, żeby pokazać najmłodszym prawdziwą wieś w pigułce.

Przygotowano tu również plac zabaw dla dzieci. Jest miejsce na ognisko. Przy zwierzyńcu działa pole namiotowe.

Strona zwierzyńca

Podczas II wojny światowej działały tu dwa, zlokalizowane obok siebie niemieckie obozy. Pierwszy (Treblinka I) działał w latach 1941-1944. Był to karny obóz pracy. Trafiały tu osoby oskarżane o różnego rodzaju przestępstwa oraz ofiary obław i łapanek. Niewolnicza praca w nieludzkich warunkach dla wielu z nich oznaczała wyrok śmierci.

Drugi (Treblinka II) działał w latach 1942-1943. Był to obóz zagłady. Trafiały tu osoby pochodzenia żydowskiego głównie z Polski, ale też z innych krajów. Więźniów uśmiercano w komorach gazowych, a zwłoki palono.

Podczas zwiedzania możemy zobaczyć miejsca po pierwszym i drugim obozie, a także miejsce po stacji kolejowej Treblinka. Natomiast wystawa w budynku muzeum przedstawia historię obu obozów.

Strona muzeum

Ratusz zbudowano w 1805 r. Przed nim znajduje się pomnik Stefana Czarnieckiego. Po obejrzeniu ratusza możemy przespacerować się po wareckim rynku (pl. Czarnieckiego). Warto zwrócić uwagę na zabytkowy wóz strażacki, stojący przed znajdującym się tuż obok rynku budynkiem straży pożarnej.

Plaża położona jest nad Świdrem. W lecie jest tu mnóstwo atrakcji. Warto jednak zajrzeć tutaj także po sezonie. Obok znajduje się wygodny parking. Jeśli więc odpuściliście spacer do ujścia Świdra, to mam dla Was dobrą wiadomość: możecie tutaj kontemplować uroki rzeki bez konieczności pieszej wycieczki.

Centrum mieści się w dawnym zespole dworskim. Można tu zwiedzić XIX-wieczny pałac Józefa Brandta. Można też obejrzeć różne wystawy zaaranżowane w kaplicy, oranżerii, wozowni, czy nowym budynku Muzeum Rzeźby Współczesnej, a także w otaczającym je parku.

W stałej ekspozycji oraz w parku Rzeźby można podziwiać prace wybitnych artystów, m.in. Magdaleny Abakanowicz, Tony’ego Cragga, Krzysztofa M. Bednarskiego, Macieja Szańkowskiego, czy Teresy Murak. Odbywają się tutaj ponadto wystawy czasowe.

Centrum stanowi również przestrzeń dla pracy twórczej artystów, którzy mogą korzystać z jego bogatej infrastruktury (różnych pracowni i urządzeń technicznych).

Strona centrum

Ta stuletnia sosna pospolita stanowi nie lada osobliwość. Jej korzenie wystają ponad ziemię na wysokość aż 3 metrów! Przyczyną takiego stanu jest obniżenie się poziomu gruntu z powodu dawnej eksploatacji piasku przez mieszkańców okolicy. Od 2002 r. sosna jest pomnikiem przyrody.

Trasa obejmuje podziemia trzech kamienic kupieckich: Orsettich, Attavantich i Gruszewiczów. Niegdyś stanowiły przestrzeń magazynową do przechowywania towarów.

Przemierzając trasę możemy poznać tajemnice mieszczańskiej kuchni, niczym dawny garncarz własnoręcznie wykonać gliniane naczynie, czy też poczuć klimat jarmarków z których kiedyś słynął Jarosław.

Aranżacja wystawy opiera się na sugestywnej scenografii oraz wykorzystaniu urządzeń multimedialnych. Dzięki temu jej zwiedzanie jest doskonałą rozrywką.

Strona podziemi

Ścieżka prowadzi do trzech nieistniejących już wsi: Zawoju, Łuhu i Jaworca. Ich kres przyniosły wysiedlenia, których dokonano po II wojnie światowej, w tym w ramach akcji “Wisła”. Ich mieszkańcy trafili na Ukrainę lub Ziemie Odzyskane.

Zabudowania wsi zniszczono. Dziś można zobaczyć jedynie ślady ich dawnej obecności: fragmenty fundamentów, studnie, cmentarne krzyże… Jest to okazja do refleksji o trudnej historii tych terenów.

Po przejściu ścieżki historycznej możemy udać się do rezerwatu przyrody Sine Wiry, aby obejrzeć przełom Wetliny. Pokonanie całej trasy i powrót zajmą nam około 4 godziny 30 minut.

Arkadiusz Andrejkow to artysta Nieprzeciętny. Tytuł ten zdobył w 2020 r. w plebiscycie organizowanym przez radiową Czwórkę. Jest malarzem, twórcą murali i streetartowcem.

Jest także autorem projektu pt. “Cichy memoriał”, w ramach którego tworzy deskale, czyli murale na drewnianych szopach i stodołach. Większość powstała w podkarpackich wsiach. Podczas pracy artysta inspirował się starymi fotografiami dawnych mieszkańców tych miejscowości.

Jeden z takich deskali możemy zobaczyć w Wojtkowej.

Strona artysty

Sztolnia znajduje się naprzeciwko Kopalni Złota. Powstała w średniowieczu, przy użyciu nietypowej metody ogniowej.

Możemy tu zobaczyć m.in. zalany szyb z oryginalną, drewnianą zabudową sprzed kilkuset lat. Uwagę zwracają pomarańczowo-żółte ściany i stropy sztolni, pokryte ochrą.

Znajduje się w niej także źródło wody mineralnej, którą w 1914 r. uznano za leczniczą.

Strona sztolni

Jest to najmłodszy skansen w Polsce. Powstał w 2013 r. Odwzorowuje układ urbanistyczny i zabudowę wsi Beskidu Żywieckiego.

Obecnie znajduje się tu 19 zabytkowych obiektów, m.in.: budynek szkoły z 1900 r., tartak o napędzie wodnym, XIX-wieczny spichlerz, kuźnia z początku XX wieku, dom z 1901 r. w stylu wołoskim, czy chata z detalami snycerskimi wykonanymi w stylu alpejsko-tyrolskim.

Do poszczególnych budynków można wchodzić. Zobaczymy w nich zrekonstruowany wystrój oraz ekspozycje obrazujące różne aspekty życia dawnych mieszkańców Żywiecczyzny.

Strona parku

Proponuję chwilę relaksu na żywieckim Rynku. Można tu usiąść i zjeść coś lub napić się czegoś w jednej z licznych knajpek.

Rynek otaczają kamienice nad którymi góruje ratusz. Od strony ul. Kościuszki możemy zobaczyć charakterystyczną dzwonnicę z XVIII wieku.

Ten neorenesansowy dworzec zbudowano w latach 1889-1890. W holu głównym możemy zobaczyć polichromie w stylu pompejańskim. Dworzec był poddawany renowacji w latach 1997-2001. Po jej zakończeniu otrzymał tytuł Modernizacja Roku 2001.

Początki Nadmorskiej Kolei Wąskotorowej gminy Rewal sięgają końca XIX wieku. Obecnie, jako kolejka turystyczna, kursuje na dwóch trasach: Gryfice – Pogorzelica (wyjazd rano, powrót po południu) i Trzęsacz – Pogorzelica (kursy w ciągu dnia). Składy ciągnięte są przez lokomotywę spalinową.

Wybrałem oczywiście tę drugą opcję, jednak wystartowałem ze stacji w Rewalu (następnej po Trzęsaczu). Znajduje się tutaj ciekawa ekspozycja modeli pociągów oraz makiet dworców.

Protip: Lepiej siąść nieco dalej od czoła pociągu, w przeciwnym razie dym z lokomotywy spalinowej będzie się Wam dawać we znaki przez całą podróż.

Strona kolei

Lisi Jar jest wąwozem o głębokości 50 metrów i długości 350 metrów, który ciągnie się wąskim pasem do morza. Kiedyś jego długość wynosiła ponad 10 kilometrów. Stan obecny jest wynikiem abrazji linii brzegowej. Morze pochłania ląd.

Przy wejściu do wąwozu stoi obelisk zwieńczony kulą z figurą orła wzbijającego się do lotu. Legenda mówi, że został postawiony aby upamiętnić Zygmunta III Wazę, którego statek rozbił się podczas powrotu ze Szwecji, a król znalazł się na brzegu, obok Lisiego Jaru.