Bazylika św. Katarzyny Aleksandryjskiej, wzniesiona na fundamentach wcześniejszego drewnianego kościoła, jest imponującym przykładem gotyckiej architektury halowej. Budowa tej monumentalnej świątyni rozpoczęła się w połowie XIV w. Początkowo planowano budowę w stylu pseudobazyliki, jednak projekt zmieniono na układ halowy. Przez wieki bazylika przeszła wiele zmian i renowacji. W 1500 r., biskup Łukasz Watzenrode zlecił budowę murowanej empory muzycznej. Pożar oraz zniszczenia wojenne poważnie uszkodziły budynek, pozostawiając go w ruinie na wiele lat. Dopiero w 1979 r. rozpoczęto jego odbudowę, która zakończyła się 10 lat później.
Najbardziej charakterystycznym elementem bazyliki jest jej potężna, 63 m wieża, której budowę ukończono w XV w. Fasada wschodnia budowli jest ozdobiona rozbudowanym szczytem i wysokim, pięciobocznym prezbiterium. Wnętrze kościoła zdobią gwiaździste sklepienia, a wnętrza naw podzielone są przez masywne, ośmiokątne filary.
Wnętrze bazyliki, choć teraz w dużej mierze nowoczesne, zachowało kilka gotyckich rzeźb oraz elementów architektonicznych, które świadczą o bogatej przeszłości budowli. Organy, które obecnie znajdują się w bazylice, zostały przeniesione z kościoła św. Klemensa w Dortmundzie i rozbudowane.
