Kościół św. Apostołów Piotra i Pawła oraz św. Michała Archanioła jest ważnym zabytkiem o bogatej historii i architekturze. Pierwsza, drewniana świątynia została zniszczona przez księcia litewskiego Witenesa w 1311 r. Budowę obecnej murowanej świątyni rozpoczęto w drugiej połowie XIV w. Początkowo kościół miał drewnianą wieżę, którą podwyższano w XV i XVI w., osiągając wysokość 66 m. W kolejnych latach przeprowadzono znaczącą rozbudowę, dodając neogotyckie prezbiterium, nową zakrystię i boczne kruchty.
Kościół jest późnogotycką halą o sklepieniach gwiaździstych. W nawach głównej i bocznych zachowały się sklepienia z XIV i XV w. Po pożarze w 1698 r. odbudowano dach i wieżę, dodając barokowy hełm z trzema latarniami i chorągiewką z herbem biskupa Teodora Potockiego. Barokowa sygnaturka została dodana w 1701 r. Wystrój wnętrza jest głównie neogotycki, choć zachowały się starsze elementy. Ołtarz główny, neogotycki z pierwszych dekad XX w., zdobi rokokowa balustrada i rzeźby aniołów. W posadzce zachowało się ok. 25 nagrobnych płyt, w tym renesansowe epitafia Hildebranda Ferbera i Krystyny Flaschbinder, a także barokowe epitafium Jerzego Szyszkowskiego. Skarbiec kościoła zawiera cenne zabytki, np. gotyckie kielichy, pacyfikały i relikwiarz św. Idy z XV w.
