Zamek w Szczytnie, usytuowany między jeziorami Długim i Domowym Małym, ma bogatą historię, której początki sięgają połowy XIV w. Początkowo znajdowała się tam drewniano-ziemna strażnica, która została spalona przez Litwinów pod wodzą księcia Kiejstuta w 1370 r. W kolejnych latach wzniesiono na jej miejscu murowany zamek, z wewnętrznym dziedzińcem i studnią, otoczony murami obronnymi i fosą. Obiekt posiadał silos zbożowy, piwnice, kuchnię, prochownię, kaplicę oraz warsztaty rzemieślnicze.
Po sekularyzacji zakonu krzyżackiego w 1525 r., zamek stał się siedzibą starosty książęcego i miejscem polowań dla księcia Albrechta oraz jego następców. W XVII wieku opustoszał, a w kolejnym zaczął popadać w ruinę. Wieże i mury zostały rozebrane, a południową fosę zasypano. Do końca XVIII w. zamek pełnił różne funkcje, w tym magazynów i szkoły, co pomogło zachować jego pozostałości przed całkowitą destrukcją.
W latach 60. XX w. rozebrano dach zamku, co przyczyniło się do dalszej degradacji budowli. W międzywojniu, na przedzamczu wybudowano monumentalny ratusz, który w znacznym stopniu zniszczył pozostałości podzamcza. Obecnie, wejście na zamek jest darmowe.
Szczytno zyskało także sławę dzięki powieści Henryka Sienkiewicza “Krzyżacy”. W 1961 r. odsłonięto w mieście pomnik pisarza, a w latach powojennych powieść była bardzo popularna z powodu swojej antyniemieckiej wymowy.
