Historia sanktuarium sięga 1674 r. Wówczas miejscowy gospodarz kupił na odpuście obraz przedstawiający Świętą Rodzinę i powiesił go w stodole. Obraz okazał się cudowny, co zapoczątkowało w Miedniewicach ruch pielgrzymkowy.

W 1686 r. sprowadzono tutaj reformatów, którzy byli tu aż do kasaty w 1864 r. Obecnie opiekunami tego miejsca są franciszkanie, zaś klasztor jest domem dla klarysek.

Budowę obecnej świątyni ukończono w 1748 r. W środku uwagę zwracają ołtarze przemalowane na czarno na znak żałoby po powstaniu styczniowym. W ołtarzu głównym znajduje się cudowny wizerunek Świętej Rodziny. Z tyłu ołtarza jest belka, na której obraz wisiał pierwotnie w stodole.

Cmentarz polowy założono tu w 1915 r. Próżno jednak szukać tu informacji o pochowanych z tego czasu. Obecnie jest to cmentarz żołnierzy niemieckich z czasu II wojny światowej. W 1990 r. ich szczątki przeniesiono tutaj z cmentarza Wojskowego na Powązkach.

Niedaleko znajduje się jeszcze jeden cmentarz wojskowy z I wojny światowej.

Należy dodać, że w Puszczy Bolimowskiej można zobaczyć wiele innych ciekawych miejsc. Warto zatem wyruszyć na okoliczne szlaki, np. rowerem.

Jest to późnorenesansowa świątynia z 1667 r. Kilkukrotnie była przebudowywana. W środku warto zwrócić uwagę na zabytkowe ołtarze oraz na późnorenesansowe sztukaterie, zdobiące sklepienie prezbiterium.

Kościół zbudowano w 1635 r. w stylu późnorenesansowym. W środku warto zwrócić uwagę na czarny ołtarz główny w stylu barokowym. Jego kolor jest przejawem żałoby narodowej po powstaniu styczniowym.

Dworzec zbudowano w 1874 r. Jego wnętrza utrzymane są w stylu klasycystycznym. W holu można zobaczyć serię socrealistycznych sgraffitów. Na peronie 1. przyjezdnych wita Stanisław Wokulski (jeden z epizodów powieści pt. “Lalka” rozgrywa się w Skierniewicach).

Bramę zbudowano w 1780 r. Reprezentuje styl klasycystyczny. Była to brama wjazdowa do dawnej rezydencji arcybiskupów gnieźnieńskich. (pałacu Prymasowskiego).

Pałac zbudowano w latach 1610-1619. Kilkukrotnie był przebudowywany. Jego ostateczny wygląd ukształtował się w 1780 r. W środku warto zobaczyć m.in. kaplicę oraz sufit w sali bilardowej.

Niegdyś rezydowali tu arcybiskupi gnieźnieńscy. Ostatnim z nich był znany poeta Ignacy Krasicki. Później mieszkańcami pałacu byli m.in. rosyjscy carowie. Obecnie mieści się tu Instytut Ogrodnictwa.

Po drodze do pałacu warto zwrócić uwagę na oryginalną, neogotycką wieżę ciśnień.

Rynek otacza XIX-wieczna zabudowa. Uwagę zwraca zwłaszcza neorenesansowy ratusz z 1847 r. Znajduje się tu także pomnik prof. Szczepana Pieniążka, twórcy nowoczesnego polskiego sadownictwa.