Archikolegiata pw. Najświętszej Maryi Panny i św. Aleksego, Tum 8
Kościół wzniesiono w XII wieku. Kilkukrotnie był przebudowywany. Jest największą zachowaną romańską świątynią w Polsce!
Można tu zobaczyć unikatowe elementy wyposażenia: najstarsze i najwybitniejsze rzeźbienia portalowe w Polsce, polichromie stanowiące największe zachowane w Polsce romańskie malowidło oraz zabytki ruchome, m.in. jeden z najstarszych w Polsce kielichów z pateną.
Wiele cennych zabytków można również zobaczyć w Muzeum Dziedzictwa Kościelnego, które jest urządzone w dawnej organistówce obok kościoła.
Skansen Łęczycka Zagroda Chłopska, Kwiatkówek 26a
Skansen przedstawia budownictwo charakterystyczne dla okolic Łęczycy od II połowy XIX wieku do początku XX wieku. Zobaczymy tu rekonstrukcję domu mieszkalnego i gospodarstwa, a także zabytki: wiatrak z 1820 r., kuźnię z początku XX wieku i olejarnię z połowy XX wieku. Organizowane są tu też różne warsztaty i pokazy oraz imprezy ludowe.
Grodzisko w Tumie, Tum
Zamek Królewski w Łęczycy, ul. Zamkowa 1, Łęczyca
Zamek został zbudowany przez Kazimierza Wielkiego, prawdopodobnie w latach 1357-1365. Choć wichry historii go nie oszczędzały, dotrwał do naszych czasów. Dziś jest siedzibą Muzeum w Łęczycy.
Możemy w nim obejrzeć wiele ekspozycji o charakterze regionalnym. Przedstawiają one m.in. historię regionu łęczyckiego (poczynając od pradziejów), lokalne rzemiosło i sztukę ludową. Intrygująca jest kolekcja rzeźb związanych z diabłem Borutą. Z zamkowej wierzy rozpościera się ładny widok.
Rynek, pl. Tadeusza Kościuszki, Łęczyca
Kościół pw. św. Andrzeja Apostoła, ul. Kościelna 4, Łęczyca
Kościół zbudowano w stylu gotyckim w XV wieku. W XVII i XVIII wieku jego wnętrze nabrało cech barokowych. W środku warto zobaczyć m.in. ołtarz główny, czy kaplicę Szczawińskich. Cennym zabytkiem jest dzwonnica, będąca dawniej basztą obronną.
Klasztor Bernardynów, ul. Poznańska 18a, Łęczyca
Klasztor wraz z kościołem pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny zbudowano w XVII wieku. Wystrój świątyni klasztornej pochodzi z XVIII wieku i ma charakter rokokowy. Warto zajrzeć do środka by móc go podziwiać.
W 1864 r. doszło do kasaty klasztoru. Bernardyni wrócili tu w 1946 r.