Skalny tunel został wykuty w granitowej skale prawie sto lat temu, w latach 20 XX w. Ma kilkanaście metrów długości. Mimo niewielkich rozmiarów jest wyjątkowym obiektem w Polsce- takich tuneli nie ma w naszym kraju za dużo. 

Jest umiejscowiony na krętej górskiej drodze, a przed nim znajduje się mała zatoczka, umożliwiająca zatrzymanie auta i piesze podejście do tunelu. Co ważne, przejazd jest możliwy tylko dla pojazdów o wysokości poniżej 3 m.

Gdy przejedziemy przez skalny tunel, skierujemy się w stronę wodospadu Kropelka. Jest on rezultatem budowy sztucznej zapory przeciwrumoszowej na początku XX w., która pojawiła się po tragicznej powodzi z 1897 r.- celem było zatrzymywanie niesionych przez nurt głazów, kamieni i drzew. Po okresie zaniedbań w powojennym czasie, zapora przekształciła się w malowniczy wodospad o wysokości nieco ponad 2 m i szerokości około 5 m. 

Kaskada znajduje się na na potoku Mała Kamienna, którego źródłem jest małe bagienko na wysokości 990 m n.p.m. Cechuje się znacznym spadkiem, co sprawia, że wodospad charakteryzuje się wartkim strumieniem.

Po drodze do Szklarskiej Poręby zahaczamy o Chybotka, czyli zespół kilkumetrowych granitowych bloków, usytuowanych na wysokości 565 m n.p.m. Najwyżej położony kamień o siedmiokątnym kształcie, ważący kilkadziesiąt ton i o średnicy ok. 4 m, spoczywa jedynie na dwóch punktach podparcia. Można go lekko kołysać- stąd pochodzi nazwa “Chybotek”. 

W otoczeniu znajdują się także inne mniejsze skałki, ułożone podobnym wzorem. Związane są one z walońskimi legendami o Duchu Gór. Jedna z tych opowieści głosi, że skała kiedyś zamykała wejście do tajemniczego podziemnego skarbca.

Po drugiej stronie parkingu, na którym zostawiliśmy kampery, aby udać się do Chybotka, znajduje się szeroki szlak prowadzący do kolejnego wodospadu- Szklarki. Jest to druga co do wielkości kaskada w polskich Karkonoszach- osiąga imponującą wysokość 13,3 m. Cechą charakterystyczną wodospadu jest zwężanie się ku dołowi i spiralne skręcanie wody, tworzące kocioł eworsyjny. Po lewej stronie znajdują się marmity, czyli zagłębienia w dnie powstałe w wyniku eworsji. Na końcu szlaku znajduje się platforma widokowa, a obok- niewielkie schronisko PTTK “Kochanówka”. Jeśli na parkingu nie będzie już dla nas miejsca, to kierujemy się do następnej atrakcji, czyli Muzeum Ziemi i stamtąd, krótkim spacerem dojdziemy do Wodospadu Szklarki.

Muzeum Ziemi JUNA, zlokalizowane w budynku historycznej Karczmy Głodowej, ma swoje korzenie w dawnej Czeskiej Ścieżce- trakcie łączącym kasztelanię wleńską z Czeskim Brodem. Początkowo to miejsce pełniło rolę strażnicy, gdzie spotykali się podróżnicy udający się w Góry Olbrzymie. Przez wieki przekształcało się, służąc jako karczma, a po II wojnie światowej jako Motel Relax Parylaka, by ostatecznie stać się Muzeum Ziemi JUNA. 

W nowym budynku muzeum, stojącym na fundamentach starej strażnicy, prezentowana jest bogata wystawa minerałów pochodzących zarówno z Dolnego Śląska jak i Madagaskaru, Kongo czy Pakistanu. Są to m.in. ametysty, kwarce dymne, fluoryty, kryształy górskie, agaty, lapisy. Muzeum przygotowało również wystawę minerałów, które świecą w świetle UV. Zwiedzający mają okazję poznać historię walończyków, odkrywać tajniki poszukiwań minerałów w Sudetach, a także podziwiać lokalne tradycje górskich poszukiwaczy oraz sprawdzić czym trudnili się alchemicy i laboranci

Dodatkowo, odwiedzający mają okazję wziąć udział w muzealnym queście, rozwiązując zagadki i zgłębiając tajniki każdego zakamarka muzeum. 

Strona muzeum

W przypadku tej atrakcji najlepiej pozostawić kampera przy następnym obiekcie- Leśnej Hucie i kontynuować podróż do chaty pieszo lub rowerem. Droga prowadząca bezpośrednio do Domu Walońskiego jest wąska i nie ma miejsca, żeby nawrócić czy zostawić pojazd na poboczu. Z dojazdem poradzą sobie tylko małe samochody.

Stara Chata Walońska, będąca siedzibą Sudeckiego Bractwa Walońskiego, to miejsce kultywowania walońskich tradycji oraz galeria kamieni i minerałów. Odwiedzający mogą uczestniczyć w seansach tajemniczych obrzędów, wysłuchać podań walońskich i zwiedzać Lapidarium Walońskie. W obiekcie zgromadzono stare narzędzia i maszyny rzemieślnicze oraz wystawę tanich win, która jest dostępna w podziemiach.

Strona chaty

Leśna Huta Szkła to historyczne miejsce związane z tradycją szklarską. Przez wieki, rzemieślnicy przekazywali swoje umiejętności z pokolenia na pokolenie, co zaowocowało powstaniem precyzyjnych i wyjątkowych wyrobów szklanych. Ta szlachetna tradycja kontynuowana jest do dziś, dzięki zaangażowaniu mistrza Henryka Łubkowskiego, który wraz z rodziną prowadzi Leśną Hutę.

Na własne oczy można zobaczyć jak formuje się szkła barwione w masie. Cały proces trwa zaledwie 30 sekund- jeśli się nie uda, materiał, czyli stłuczkę szklaną z domieszką piasku szklarskiego, trzeba stopić jeszcze raz. Mistrz tworzy wazony, ozdoby czy zwykłe figurki, które potem można zakupić w sklepie. Wykorzystuje przy tym tradycyjne narzędzia i formy kuglerskie, co nadaje wyrobom dodatkowy charakter rzemieślniczej doskonałości. 

Strona huty

To fascynujące miejsce przenosi odwiedzających w erę prehistoryczną. W Dinoparku zgromadzono realistyczne repliki dinozaurów w naturalnych rozmiarach oraz interaktywne elementy, które pozwolą zaznajomić się z tamtejszymi mieszkańcami. W parku organizowane są także edukacyjne pokazy, prezentacje oraz warsztaty, podczas których dowiemy się o życiu prehistorycznych gadów.

Dinopark w Szklarskiej Porębie to idealne miejsce dla miłośników paleontologii czy entuzjastów przyrody, ale nie tylko. Odwiedzający mogą skorzystać również z kolejki Flinstonów, kina 6D, wioski indiańskiej, parku linowego czy galerii iluzji. Każdy znajdzie tam coś dla siebie.

Strona parku

Dom Carla i Gerharta Hauptmanów pełni funkcję muzeum, gromadząc w swoich wnętrzach pamiątki, dokumenty i eksponaty związane z życiem i twórczością artystów. Umożliwia zgłębienie historii literackiego dziedzictwa Hauptmanów oraz poznania kontekstu społeczno-kulturowego tamtych czasów.

Hauptmanowie to znani niemieccy artyści, którzy zamieszkiwali w tym domu pod koniec XIX i na początku XX w. To tutaj, w inspirującym otoczeniu gór, pisarze czerpali inspirację do swoich dzieł, a sam dom zachował swój oryginalny charakter. 

Dodatkowo, w muzeum prezentowana jest stała ekspozycja, obejmująca tematykę karkonoskiego Ducha Gór, tradycji lokalnego hutnictwa szkła oraz malarskie dzieła sztuki m.in. Wlastimila Hofmana, cenionego polskiego malarza o korzeniach czeskich, Alfreda Nickischa, Georga Wichmanna czy Beaty Kornickiej-Koneckiej.

Strona muzeum