Kościół ten stanowi część zabytkowego kompleksu klasztornego Benedyktynek. Zbudowany w XVIII w., choć jego historia sięga roku 1278,  reprezentuje różne style- od gotyku po barok. Jego fasada, choć nietypowa (nie ma wieży), wyróżnia się wśród innych kościołów barokowych. Wnętrze ozdobione jest malowidłami na sklepieniach, przedstawiającymi m.in. sceny z życia Chrystusa. Ponadto, kościół obfituje w rzeźby, ołtarze i inne elementy sztuki religijnej, tworząc wyjątkową atmosferę. Świątynia ta jest częścią grupy znanych kościołów barokowych z regionu czesko-śląskiego, z których najwybitniejszym przykładem jest kościół cysterski w Krzeszowie.

Obok kościoła, w historycznym Domu Płócienników, znajduje się fantastyczne muzeum. Powstało w 1995 r. z inicjatywy lokalnej społeczności i gromadzi eksponaty związane z kultową trylogią “Sami Swoi”. Zbiory obejmują różnorodne przedmioty np. karabin, z którego zamek wylata, kanka po bimbrze czy fragment płota, przy którym rozgrywały się sceny kłótni bohaterów. Sama lokalizacja Muzeum Kargula i Pawlaka nie jest przypadkowa- lubomierski rynek kilkakrotnie pojawia się w ww. filmie. Muzeum jest nie tylko miejscem dla miłośników klasycznych polskich komedii, ale ukazuje również filmową historię Lubomierza.

Wejścia do budynku strzegą dwie postacie- Władysław Kargul oraz Kazimierz Pawlak. Niedaleko stoi drogowskaz z odległościami do kilku miast świata np. Hollywood.

Strona muzeum

Po muzeum, sugeruję udać się na krótki spacer po mieście. Punktem, który trzeba odwiedzić jest Zaułek filmowy, który poszerza kolekcję muzeum. Zawiera tablice upamiętniające osoby związane z przemysłem filmowym, a także z produkcjami, które były realizowane w Lubomierzu. Są to m.in.: trylogia “Sami swoi”, “Krzyż walecznych” oraz “Tajemnica twierdzy szyfrów” czy “Daleko na Zachodzie” i “Maratończyk”.

Samo miasto to jedno z najmniejszych i najstarszych miast w regionie dolnośląskim, które wciąż posiada układ urbanistyczny z czasów średniowiecza. Odbywa się tu również Ogólnopolski Festiwal Filmów Komediowych, a na północnej ścianie ratusza możemy zobaczyć starodawny pręgierz wykonany z piaskowca.

Kolejnym miasteczkiem na naszej trasie jest Gryfów Śląski, którego nazwa wiąże się z miejscową legendą o powstaniu zamku. Podczas prac przy jego fundamentach natrafiono na gniazdo młodych gryfów. Obecnie, mityczne stworzenie znajduje się w herbie miasta.

Na malowniczym rynku znajduje się ratusz, który pochodzi z XVI w. Zbudowano go w stylu renesansowym, zastępując wcześniejszą, gotycka budowlę. Po pożarze odbudowano go i w następnych latach dodano wieżę oraz hełm. We wnętrzu ratusza możemy podziwiać sklepienia kolebkowe i krzyżowe z lunetami, a na ścianie wieży umieszczono tablicę upamiętniającą polskich żołnierzy poległych podczas II wojny światowej.

Sam rynek otoczony jest zabytkowymi kamienicami oraz licznymi XIX-wiecznymi willami i rezydencjami. Niedaleko niego znajdują się pozostałości dawnych obwarowań miejskich.

Ta późnogotycka świątynia została wybudowana z kamienia łamanego i cegły. W 1530 r. przejęli ją protestanci i po 124 latach wróciła do katolików. W środku możemy podziwiać ołtarz z 1606 r. z drewna lipowego, pochodzące z XVII w. epitafium rodziny Schaffgotschów czy sklepienie nawy głównej, które ozdabia niepowtarzalne na skalę globalną sgraffito. W części dekoracyjnej dominują motywy roślinne, tj. ulubione w renesansie wici roślin i liście akantu, a wśród nich można dostrzec postacie Chrystusa i apostołów, zwłaszcza Piotra i Macieja.

Według tradycji, zamek Gryf w Proszówkach wywodzi się z miejsca dawnego grodu plemiennego Bobrzan, który przekształcił się w siedzibę kasztelani za sprawą księcia Bolesława Wysokiego pod koniec XII wieku. Po przekształceniach przeszedł w ręce książąt świdnickich, a później króla Czech Wacława IV. 

Zamek, a obecnie jego ruiny, usytuowane są na wzgórzu o wysokości 462 m n.p.m. i składają się z trzech części: górnej, średniej oraz dolnej. Jest to jeden z niewielu obiektów obronnych na Dolnym Śląsku zbudowanych z czarnego bazaltu. 

Obiekt jest aktualnie własnością prywatną- prowadzone są prace archeologiczne. Ruiny zamku są ogrodzone drucianą siatką i niedostępne dla zwiedzających, ale można je podziwiać z zewnątrz.

Usytuowana na wzgórzu św. Anny w Proszówce, wzniesiona przez hrabiego Krzysztofa Leopolda von Schaffgotsch, kaplica św. Leopolda powstała jako pamiątka pewnego wydarzenia. Legenda głosi, że żona fundatora, Agnieszka, zgubiła tu swój pierścień ślubny, który znaleziono dopiero rok później. 

Pierwsza kaplica, poświęcona patronowi fundatora, powstała ok. 1657 r. i została zniszczona przez pożar ok. 120 lat później. Następnie odbudowano ją w stylu barokowym. Kaplicę, we wrześniu 1956 r. odwiedził Karol Wojtyła, a Kazimierz Kutz nakręcił w niej sceny do filmu “Krzyż walecznych”.

Ze wzgórza rozpościera się przepiękny widok na okolicę, więc jeśli ktoś szuka fajnego miejsca na nocleg, to będzie idealne.

Pierwotny ratusz wybudowano w stylu renesansowym, lecz niestety, w XVIII w. uległ spaleniu. W latach 1794-1796 powstał nowy, przy zachowaniu oryginalnej wieży, którą zwieńczono barokowym hełmem i tarasem z kamienną balustradą. Na elewacjach budynku widnieją herby szlacheckie m.in. Schaffgotschów.

Wokół rynku możemy znaleźć kamienice w stylu barokowym, pochodzące głównie z XVIII w. oraz liczne domy mieszkalne, których historia sięga XVIII i XIX wieku. Niedaleko znajdują się dwie fontanny z okresu międzywojennego- fontanna z niedźwiedziem oraz misiem.

Świątynię wybudowano w XVI w. w stylu późnogotyckim i wczesnorenesansowym, a wieżę dodano dopiero w 1769 r. Wnętrze charakteryzują sklepienia krzyżowo-żebrowe. Na zewnątrz kościoła znajdują się dwie rzeźby z piaskowca przedstawiające św. Floriana i św. Jana Nepomucena, pochodzące z pierwszej połowy XVIII w. oraz wiele epitafiów z XVI-XIX wieku. Dodatkowo, znalazły się tam również kamienne herby Schaffgotschów i Zedlitzów.

Końcem XIX w., w Mirsku wybudowano wieżę ciśnień, która obecnie służy za wieżę widokową. W przeszłości służyła do dystrybucji wody pitnej poprzez rurociągi, wykorzystując grawitację. Została wykonana z kamienia bazaltowego i cegły i mierzyła 37,5 m. 

Na szczycie znajduje się taras widokowy z czterema lunetami. Można podziwiać z niego Góry i Przedgórze Izerskie oraz okoliczne miasteczka.

Strona wieży