Pałac w Bożkowie to rezydencja z ciekawą historią, przesycona tajemnicami i przepiękną architekturą. Wzniesiona w XVI w. przez hrabiego von Magnisa. Zamek wielokrotnie zmieniał właścicieli oraz przechodził przemiany. Rozbudowany w XVIII w., przeżył ogromny pożar w 1870 r., po którym został odbudowany i rozbudowany, nabierając neorenesansowego blasku. Niestety, dostępny jest tylko z zewnątrz.

Pałac przechodził różne koleje losu- od szkół rolniczych po prywatne inwestycje, jednak żaden z właścicieli nie zdołał przywrócić mu dawnej świetności. Był wykorzystywany również jako plan filmowy dla wielu produkcji filmowych, np. “Dreszcze”, “Legenda” czy “Ciemno, prawie noc”.

Wieża znajduje się na szczycie Góry Wszystkich Świętych, gdzie z wysokości 648 m n.p.m. rozpościera się przepiękna panorama Wzgórz Włodzickich. Otoczona zielenią lasów i polan jest prawdziwym rajem dla miłośników natury i pięknych krajobrazów. Wybudowano ją w 1913 r. Ma ok. 15 metrów wysokości i jest zbudowana z lokalnego piaskowca. Wejście główne ozdobione jest łukiem, a na szczycie wieży znajduje się galeryjka, z której można podziwiać szeroką panoramę.

Do wieży widokowej można dostać się szlakami pieszymi z Nowej Rudy, Ścinawki Średniej lub Słupca. Szlaki są dobrze oznakowane i nie wymagają specjalnych umiejętności, więc nawet najmłodsi turyści mogą bezpiecznie się tam dostać.

Z tarasu wieży rozpościera się niepowtarzalny widok na ziemię kłodzką, Góry Stołowe, Góry Sowie, Góry Bardzkie, a nawet Masyw Śnieżnika i Broumowskie Ściany w Czechach.

5 min od wieży, na niższym krańcu wzgórza- Kościelcu, znajduje się Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej. Zostało ono wzniesione w XVIII w. przez lokalną społeczność jako wotum dziękczynne za ocalenie od epidemii dżumy, która wówczas szerzyła się po ziemi kłodzkiej. Wybudowane na planie prostokąta, z kwadratowym prezbiterium nakrytym kopułą. Jego fasada zdobiona jest głównym portalem zamkniętym trójkątnym tympanonem, a na bokach znajdują się nisze ozdobione rzeźbami świętych. Jest to miejsce przesiąknięte stylem baroku. Obok świątyni stoi również ołtarz polowy.

W latach 1885-1930 pustelnię zamieszkiwał Anton Hertelt, znany jako brat Felix, a jego pamięci poświęcono tablicę umieszczoną na ścianie kościoła. W latach 80. XX w sanktuarium było już w stanie ruiny, z zawalonym dachem i uszkodzonymi ścianami. Dopiero w 1996 r. przeprowadzono jego odbudowę i ponownie dokonano konsekracji. W nowym ołtarzu głównym umieszczono relikwie świętych męczenników rzymskich.

Rynek wytyczono na łagodnym stoku Wzgórza Zamkowego. Pierwotnie zabudowany był głównie dwukondygnacyjnymi domami drewnianymi i drewniano-murowanymi. Został jednak zniszczony przez pożar w 1884 r., który strawił większość budynków na placu. W wyniku odbudowy zachowano historyczny układ urbanistyczny, zastępując dawną drewnianą zabudowę murowanymi kamienicami.

Wśród nowej zabudowy rynku wyróżnia się imponujący ratusz. Trójnawowa neorenesansowa budowla, nakryta wielospadowym dachem, jest nie tylko siedzibą władz miasta, ale również jednym z jego najważniejszych zabytków. W północno-zachodnim narożniku ratusza znajduje się barokowa fontanna z figurą św. Floriana, która pierwotnie stała na środku Rynku.

Kolejną atrakcją rynku jest fontanna z figurą św. Jana Chrzciciela. Pomnik z brązu przedstawia scenę chrztu Jezusa i znajduje się na placu głównym. Kamienice wokół rynku, pochodzące głównie z XIX w., różnią się stylem i detalami architektonicznymi, jednak tworzą spójny zespół urbanistyczny.

Niedaleko znajduje się również kościół św. Mikołaja, który reprezentuje styl gotycki z elementami neogotyckimi. Zbudowany głównie z czerwonej cegły, posiada wieże i liczne wieżyczki, wysokie okna zdobione witrażami oraz skromną, lecz starannie wykonaną ornamentykę. Wnętrze kościoła jest równie imponujące, z drewnianymi ołtarzami i rzeźbami, piaskowcowymi kolumnami i posadzką z czerwonego piaskowca.

Domy Tkaczy i Płócienników to nie tylko zwykłe budynki, ale również kawał historii, których ślady można jeszcze dzisiaj dostrzec w architekturze i legendach miasta. Ciąg sześciu budynków, zwróconych podcieniami w kierunku rzeki Włodzicy, stanowi ikoniczny obrazek z przeszłości Nowej Rudy. Powstałe w latach 1708-1818, te dwu lub trzytaktowe budynki, pierwotnie drewniane, a obecnie murowane, są świadectwem techniki tkackiej. Sklepione podcienia wsparte na słupach z czerwonego piaskowca nie tylko dodają uroku, ale także pełnią funkcję praktyczną, tworząc ciąg pieszy, którym spacerowali mieszkańcy już od wieków.

Wśród tych historycznych budowli kryje się także historia o fontannie, jaką opowiada legenda o Jaszczurze Rudku. Opowieść ta, osadzona w kontekście rzeki i tkactwa, opowiada o żądzy bogactwa i zdradzie, które prowadzą do przemiany człowieka w potwora, czekającego na odczarowanie przez prawdziwą miłość.

Pierwsze wzmianki o górnictwie w Nowej Rudzie sięgają XV w. Kopalnictwo nabrało rozpędu wraz z założeniem kopalni Ruben, eksploatującej węgiel kamienny i łupek ogniotrwały. W XIX w. zgłębiono pierwszy szyb Maxschacht, a później szyb Lech. W latach dwutysięcznych zakończono wydobycie węgla w rejonie pola Słupiec.

Podziemna Trasa Turystyczna powstała z przekształcenia Muzeum Górnictwa, znajdującego się na polu górniczym Piast. Dzieli się na dwie części: muzealną i podziemną. W pierwszej, znajdują się 4 sale wystawowe poświęcone różnym aspektom kopalni- od historii wydobycia po tradycje górnicze. Druga to trasa turystyczna o długości ok. 700 m, która zaprasza do odkrycia tajemnic szkoleniowej części kopalni. Zwiedzanie odbywa się z przewodnikiem, więc polecam sprawdzić sobie wcześniej godziny, żeby niepotrzebnie nie czekać. Zwiedzający mogą poznać trudną i niebezpieczną pracę górników oraz historię kopalni. Atrakcją jest przejażdżka podziemną kolejką, która kiedyś woziła górników.

Strona kopalni

Muzeum Techniki Militarnej Mölke to miejsce pełne historii i tajemnic związanych z okresem II wojny światowej. Zlokalizowane na terenie dawnej kopalni węgla Wencesclaus, prezentuje m.in. niezwykłą betonową konstrukcję, którą wielu badaczy łączy z tajnym projektem Riese.

Główną atrakcją muzeum jest imponująca konstrukcja w formie pierścienia o średnicy 30 m i wysokości 10 m, znanego jako “Muchołapka”. Choć wiele teorii krąży na temat jej przeznaczenia – od brykietowni po lądowisko dla tajnych projektów antygrawitacyjnych- jej prawdopodobna rola to konstrukcja pod chłodnię kominową, która miała pomagać elektrowni w odzyskaniu wody potrzebnej do napędzania turbin.

Wnętrze muzeum przenosi odwiedzających w czasy II wojny światowej, prezentując eksponaty związane z okresem wojennym, w tym modele rakiet, działka przeciwlotnicze i pojazdy wojskowe. W podziemiach można zobaczyć korytarze techniczne oraz eksponaty związane z tajnymi technologiami, które budziły zainteresowanie III Rzeszy.