Nieszawa nazywana jest wędrującym miastem. Wszystko przez to, że w toku dziejów zmieniła swoje położenie aż o 30 kilometrów!

Zwiedzanie Nieszawy zaczniemy od późnogotyckiego kościoła pw. św. Jadwigi. Warto poświęcić mu chwilę uwagi i obejrzeć jego zabytkowe wyposażenie.

Dalej udajemy się do Muzeum Stanisława Noakowskiego, w którym zgromadzono pamiątki po nim, a także jego prace. Część ekspozycji poświęcono jego nauczycielowi, Ludwikowi Bouchardowi.

Wizytę w Nieszawie zakończymy krótkim spacerem nad Wisłą.

Zamek zbudowano w 1340 r. w miejscu istniejącego wcześniej grodu drewniano-ziemnego. Na początku XV wieku Władysław Jagiełło kilkukrotnie spotykał się tu z wielkimi mistrzami krzyżackimi. W 1404 r. na kępie wiślanej pod zamkiem podpisano pokój w Raciążku.

Wiatr historii nie oszczędzał twierdzy. Zamek był kilka razy zdobywany a także niszczony. W XVI wieku przekształcono go w renesansową rezydencję obronną a w XVIII wieku w rezydencję barokową. Po III rozbiorze Polski pruskie władze postanowiły go zburzyć. Dziś pozostały po nim ruiny.

Protip: Mniejszym samochodem można podjechać pod sam zamek, większy lub kampera lepiej zostawić na parkingu około 200 metrów wcześniej.

Jest to unikatowa, a zarazem największa w Europie konstrukcja drewniana służąca do odparowywania wody z solanki. Tworzą ją trzy tężnie ustawione w kształcie podkowy, zbudowane w XIX wieku.

Polecam spacer wokół tężni oraz po parku Zdrojowym. Znajdują się tutaj pijalnia wód mineralnych, amfiteatr, a także ciekawe roślinne aranżacje (np. zegar kwiatowy), czy woliera z egzotycznymi ptakami i oczywiście słynna fontanna Jaś i Małgosia.

Jest to zabytkowy pałac, zaprojektowany w stylu romańskim, z początku XX wieku. Kuracjusze mogli tutaj skorzystać z różnych zabiegów leczniczych, m.in.: kąpieli borowinowych, błotnych, solankowych, a nawet elektrycznych, helioterapii, czy diatermii.

W takiej formie obiekt funkcjonował do końca lat 80. XX wieku. Obecnie mieści się tu hotel ze strefą medical SPA oraz restauracją.

Jest to unikatowy zabytek przemysłowy. Od 185 lat w tradycyjny sposób wytwarza się tu ciechocińską sól spożywczą. Odbywa się tu ostatni etap produkcji – krystalizacja solanki i odparowywanie soli.

W części nieużywanej do produkcji urządzono muzeum. Wśród eksponatów zobaczymy m.in.: wózek do przewozu soli w warzelni, kabinę do naświetlań światłem elektrycznym, dawne urządzenia do ćwiczeń czy miedzianą wannę do kąpieli leczniczych.

Informacje o muzeum

Okazały pałac wzniesiono około 1900 r. Zbudowany został w stylu eklektycznym z przewagą elementów klasycystycznych. Zwieńczony jest tarasami. Nawiązuje przez to do typu budowli belwederowych. Warto nacieszyć oczy starą dobrą elegancją.

Pałac otoczony jest parkiem. Obecnie mieści się tutaj szkoła.

Dworzec zbudowano w 1862 r. w stylu klasycystycznym. Była to wtedy ważna stacja graniczna między zaborami rosyjskim i pruskim. Jej znaczenie spadło po odzyskaniu przez Polskę niepodległości.

Dzisiejszy wygląd dworzec zawdzięcza przyjazdowi cara Aleksandra II do Ciechocinka w 1879 r. Na ten czas stał się bowiem jego siedzibą. W związku z tym przebudowano go w stylu neorenesansu francuskiego, dostosowując tym samym do potrzeb cara i jego dworu. Dzięki temu przeistoczył się w swoistą “rezydencję przy torach”.

Dworzec w Aleksandrowie Kujawskim uznawany jest za najdłuższy w Europie. Jest to także najcenniejszy obiekt architektury dworcowej w Polsce.

Pomnik upamiętniający ofiary największej katastrofy w powojennej historii polskich kolei z 19 sierpnia 1980 r. Doszło wówczas do czołowego zderzenia pociągu osobowego relacji Toruń Główny – Łódź Kaliska z pociągiem towarowym relacji Otłoczyn – Wrocki. W wypadku śmierć poniosło 67 osób, a 64 zostały ranne.

W miejscu w którym stoi pomnik znajdowała się prowizoryczna kostnica, w której w trakcie akcji ratunkowej składano ciała ofiar katastrofy.

Jest to jeden z oddziałów toruńskiego Muzeum Okręgowego. Znajdują się tu pamiątki z podróży po świecie Tony’ego Halika i Elżbiety Dzikowskiej.

Zobaczymy tu m.in.: egzotyczne nakrycia głowy, etniczną biżuterię, ceramikę, broń, czy wyprawione skóry zwierzęce. Także fotografie, czy pamiątki osobiste, w tym metrykę urodzenia Tony’ego Halika. Eksponaty podarowała muzeum Elżbieta Dzikowska.

Polecam to miejsce wszystkim Wyprawomaniakom. Dla tych, którzy oglądali programy telewizyjne Tony’ego Halika i Elżbiety Dzikowskiej będzie to także sentymentalna podróż w czasie.

Godziny otwarcia

Jest to jedna z największych atrakcji Torunia. W planetarium, na sztucznym niebie, wyświetlane są różne pokazy astronomiczne. Opowiadają one o popularnych gwiazdozbiorach, planetach i galaktykach albo o wielkości i budowie Wszechświata.

To jeszcze nie wszystko! Odwiedzając Bazę Mars#17, specjalnie zaaranżowaną, interaktywną przestrzeń, poznamy funkcjonowanie bazy kosmicznej. Z kolei oglądając wystawę Geodium lepiej zrozumiemy naszą planetę.

Przy planetarium byłem pół godziny po otwarciu kas. Niestety nie było już biletów na ten dzień. Planując wizytę w tym miejscu koniecznie zróbcie rezerwację.

Rezerwacja biletów

Muzeum mieści się w średniowiecznej kamienicy, należącej niegdyś do rodziny Mikołaja Kopernika. Zaprezentowano w nim sylwetkę astronoma oraz jego dokonania. Oprócz tego możemy tutaj obejrzeć wystawy poświęcone dawnej i współczesnej nauce oraz życiu codziennemu średniowiecznej rodziny mieszczańskiej.

Uzupełnieniem tych ekspozycji są trzy filmy, zrealizowane w technice 4D, pozwalające jeszcze lepiej poznać wybitnego torunianina. Na najwyższej kondygnacji możemy zobaczyć oryginalną, średniowieczną więźbę dachową.

Godziny otwarcia

Jest to niezwykłe miejsce, w którym młodzi turyści mogą zobaczyć czym bawili się ich rodzice, dziadkowie, a nawet pradziadkowie. Z kolei dorośli przypomną sobie beztroskie chwile z dzieciństwa. W sentymentalną podróż zabiorą nas przewodniczki, które nie tylko pięknie opowiadają, ale również pozwalają pobawić się eksponatami. Jest to nie lada frajda dla małych i dużych dzieci 🙂

Godziny otwarcia

Piernik tradycyjnie kojarzy się z Toruniem. Można tu też odwiedzić aż dwa muzea poświęcone temu wypiekowi. Wybrałem Muzeum Toruńskiego Piernika ponieważ jego oferta jest szersza i ciekawsza.

Muzeum mieści się w pofabrycznym budynku piernikarskiej firmy Gustava Weesego. Wśród eksponatów na uwagę zasługuje kolekcja drewnianych form piernikarskich z okresu od XVII do XX wieku. Warto zobaczyć również różne rodzaje pieców służących do wypieków.

Podczas zwiedzania dowiecie się, jak piecze się pierniki. Poznacie składniki ciasta piernikowego. W zaaranżowanej dawnej kuchni przekonacie się też, jak takie wypieki powstawały w domowym zaciszu.

W muzeum czeka na Was jeszcze wiele innych atrakcji. Niektóre przygotowane są z myślą o najmłodszych.

Informacje o muzeum

Jest to bardzo specyficzne miejsce. Podczas wizyty odwiedzicie zwykłe miejsca: salon, ulica, czy targ. Niezwykłe będą jednak okoliczności. Będziecie się poruszać w absolutnej ciemności, oprowadzani przez osoby pozbawione możliwości widzenia.

Świat wokół będziecie poznawać z ich perspektywy, przy pomocy innych zmysłów. Dostarczy Wam to wielu wrażeń, a także otworzy Was na nowe sposoby percepcji. Wchodząc tu wydawało mi się, że wiem czego się spodziewać. Tymczasem okazało się, że doznania były znacznie silniejsze.

Na miejscu są specjalne szafki, w których trzeba zostawić telefony, okulary czy plecaki. Bilety warto rezerwować z wyprzedzeniem.

Rezerwacja biletów

Budowę zamku rozpoczęto w XIII wieku. Powstał na bazie wcześniej zniszczonego grodu, stąd jego nietypowy kształt podkowy. Początkowo stanowił bazę wypadową do podboju Prus i stworzenia tam państwa zakonnego, by później pełnić w nim ważne funkcje obronne i administracyjne.

W lutym 1454 r. zamek został zdobyty przez mieszkańców należącego do Związku Pruskiego Torunia. Władze miasta zdecydowały o jego zburzeniu, aby nie mogły w nim stacjonować żadne wojska (ani polskie, ani krzyżackie). Wydarzenia te były impulsem do wybuchu wojny trzynastoletniej.

Do naszych czasów przetrwały ruiny warowni, które można zwiedzać.

Zwiedzanie zamku

Spacer po Toruniu rozpoczynamy od starówki. W jej centrum znajduje się gotycki Ratusz Staromiejski. Kiedyś pełnił funkcje: administracyjną, sądowniczą i handlową. Dziś jest siedzibą Muzeum Okręgowego. Warto zwrócić na niego uwagę nawet, jeśli nie planujecie jego zwiedzania. Jest to jeden z największych tego typu ceglanych budynków w Europie.

Udamy się teraz nad Wisłę. Spacer bulwarem z widokiem na mury miejskie, czy Krzywą Wieżę (w środku nie jest warta zwiedzania) pozwoli nam nieco odetchnąć od muzealnych wnętrz.

Muzeum mieści się w budynku dawnych Koszar Bramy Chełmińskiej. Są one częścią XIX-wiecznej, pruskiej twierdzy Toruń.

Twierdza Toruń jest jednym z najlepiej zachowanych zespołów budowli obronnych w Europie. W muzeum prześledzimy kolejne etapy jej rozwoju, poznamy jej wpływ na życie miasta oraz przekonamy się, jak wyglądała codzienność stacjonujących tutaj żołnierzy. Zobaczymy też wiele cennych eksponatów, m.in. przewoźną wieżę pancerną.

Strona muzeum