Muzeum mieści się w pałacu Zamojskich, zbudowanym w latach 1736–1742. Pałac ten w latach 1897-1914 został rozbudowany, stając się jedną z najznakomitszych rezydencji Królestwa Kongresowego.

W pałacowych wnętrzach zachował się oryginalny wystrój z przełomu XIX i XX wieku. Można tu również zobaczyć dawne wyposażenie pałacu, m.in.: kolekcję obrazów, meble, rzeźby, tkaniny, czy porcelanę. Oprócz tego można zwiedzić pałacową kaplicę z początku XX wieku, wzorowaną na kaplicy królewskiej z pałacu w Wersalu.

Osobną ekspozycję stanowi zrekonstruowany pokój ks. Stefana Wyszyńskiego, ukrywającego się tu w latach 1940-1941. Przy pałacu działa także Galeria Sztuki Socrealizmu. Natomiast w powozowni przygotowano wystawę poświęconą dawnym podróżom. Warto ponadto przespacerować się po parku, który otacza rezydencję.

Strona muzeum

Początki rezydencji sięgają połowy XVI wieku, kiedy to zbudowano w tym miejscu dwór obronny. W latach 1693-1703 dwór został przebudowany na barokowy pałac. Zniszczony w trakcie III wojny północnej pałac, został odbudowany i rozbudowany w latach 1722-1741. Dziś mieści się tu powiatowy urząd pracy. Za budynkiem rozciąga się, dawniej przypałacowy, a obecnie miejski park im. Książąt Sanguszków.

Historia zamku sięga XII wieku. Warownia wielokrotnie zmieniała swe oblicze. Murowany zamek wzniesiono w XIV wieku. Z kolei około 1520 r. rozpoczęła się przebudowa zamku w renesansową rezydencję. W wyniku potopu szwedzkiego zamek został ograbiony i zniszczony. W latach 1824-1826 na ruinach zamku powstało więzienie, które funkcjonowało tu przez 128 lat!

Lubelska warownia była świadkiem ważnych wydarzeń w historii Rzeczpospolitej. To tutaj w 1569 r. miało miejsce podpisanie unii lubelskiej, a książę Albrecht Fryderyk Hohenzollern złożył hołd lenny Zygmuntowi II Augustowi.

Zdecydowanie warto zwiedzić dwa najstarsze elementy zamku. Pierwszym jest XIII-wieczna wieża, będąca najwcześniejszym murowanym elementem warowni. Drugim jest XIV-wieczna kaplica zamkowa pw. Trójcy Świętej. Jej ściany i strop zdobią malowidła bizantyjsko-ruskie, które ukończono w 1418 r. Jest to unikatowy w skali międzynarodowej zabytek sztuki sakralnej.

Zamek jest także siedzibą Muzeum Narodowego w Lublinie. Można tu zobaczyć liczne wystawy prezentujące pradzieje ziemi lubelskiej, sztukę ludową regionu lubelskiego, historię uzbrojenia i malarstwo batalistyczne, czy galerię polskiego malarstwa z XIX i XX wieku.

Strona zamku

Jest to jeden z najlepiej zachowanych zabytkowych zespołów architektoniczno-urbanistycznych w Polsce. Najstarsze obiekty pamiętają jeszcze czasy średniowiecza. Jego sercem jest Rynek, na środku którego stoi gmach dawnego Trybunału Głównego Koronnego dla Małopolski (obecnie można tu m.in. zwiedzić Lubelską Trasę Podziemną). Jednak pełno tu także wąskich uliczek i zaułków. Dzięki temu klasyczny spacer po starówce możecie tutaj zmienić w ekscytującą eksplorację.

Musicie tylko uważać na Kamień Nieszczęścia. Ponoć ścięto na nim niewinnego człowieka. Nie dotykajcie go, jeśli go znajdziecie.

Klasztor Dominikanów istniał tutaj prawdopodobnie od 1253 r. Natomiast obecna, przyklasztorna świątynia (pw. św. Stanisława) powstała w 1342 r., być może z wykorzystaniem starszej budowli. Zachowane do dziś bryła i układ przestrzenny kościoła ukształtowały się w XVII wieku.

Wnętrze świątyni otacza 11 kaplic. Ołtarze w większości z nich pochodzą z XVIII wieku. W kaplicy Firlejów do kradzieży w 1991 r. przechowywano jedną z największych na świecie relikwii drzewa Krzyża Świętego. Z kolei nawę główną otaczają cztery kaplice przyfilarowe. W jednej z nich (pw. Matki Bożej Różańcowej) znajduje się najstarszy obraz w kościele, pochodzący z początku XVI wieku.

Warto wiedzieć, że w 1569 r. w kościele tym odprawiono uroczyste nabożeństwo z okazji zawarcia unii polsko-litewskiej (unii lubelskiej), w którym uczestniczył Zygmunt August.

Oprócz świątyni zwiedzić można również klasztorny skarbiec oraz historyczną salę Unii Lubelskiej, gdzie – jak chce tradycja – akt ten miał zostać zaprzysiężony.

Wieża została wzniesiona w latach 1693-1700 jako dzwonnica. Nadbudowano ją nad furtą w murach obronnych miasta, prowadzącą do kolegium jezuitów. W latach 1819-1827 wieżę przebudowano w stylu neogotyckim.

Jest to najwyższy punkt staromiejskiej zabudowy Lublina. Znajduje się tu taras widokowy, z którego można podziwiać panoramę miasta. Można tu też zobaczyć cztery dzwony, w tym największy lubelski dzwon, Marię. Swoją siedzibę ma tutaj Muzeum Archidiecezjalne. Można w nim obejrzeć przedmioty użytku religijnego oraz zabytki sztuki sakralnej.

Strona wieży

Świątynię zbudowano w latach 1586-1625. Jest jednym z najstarszych budynków barokowych poza Włochami. Jej wnętrze pokrywają freski z 1757 r. W prezbiterium zwraca uwagę XVII-wieczny ołtarz główny. Jest to drugi co do wysokości drewniany ołtarz w Polsce.

W kaplicy pw. Najświętszego Sakramentu znajduje się XVI-wieczny tzw. krzyż trybunalski. Wcześniej znajdował się w sali posiedzeń w lubelskim Trybunale Koronnym i składano na nim przysięgi. Według legendy podczas jednego z posiedzeń w 1727 r. na twarzy ukrzyżowanego Chrystusa zauważono łzy. Odtąd krzyż trybunalski uznawany jest za cudowny i otoczony kultem. W świątyni znajduje się również cudowny obraz Matki Boskiej Płaczącej. W 1949 r. obraz płakał krwawymi łzami. Zebrano je i umieszczono w jednym z kamieni w koronie Maryi.

Nie zapomnijcie udać się do Zakrystii Akustycznej. Stojąc w jednym jej rogu można usłyszeć szept osoby znajdującej się w innym rogu. Ponadto w Zakrystii Akustycznej oraz w sąsiednim skarbcu zorganizowano ekspozycję cennych przedmiotów liturgicznych. Dla zwiedzających otwarte są także kościelne krypty.

Strona katedry

Ogród zajmuje powierzchnię ponad 25 hektarów. Podzielony jest na 13 obszarów tematycznych. Można tu zobaczyć wiele rzadkich roślin, w tym również tych zagrożonych wyginięciem. Jest tu także 106 drzew mających ponad 100 lat!

Dla osób niepełnosprawnych stworzono specjalną ścieżkę zmysłów. Znajdują się tu rośliny silnie pachnące, o ciekawej fakturze liści lub kwiatów, a nawet pobudzające zmysł słuchu!

Strona ogrodu

Jest to muzeum typu skansenowego, w którym możemy zobaczyć zabytki architektury drewnianej i murowanej oraz zbiory etnograficzne z terenu Lubelszczyzny. W części zagród można spotkać żywe zwierzęta! Malowniczo położone, jest jednym z największych tego rodzaju obiektów w Polsce.

Jego obszar podzielony został na siedem sektorów, co oddaje zróżnicowanie etnograficzne Lubelszczyzny. Podczas zwiedzania uwagę przykuwają m.in. zabytkowa, greckokatolicka cerkiew z Tarnoszyna, czy XVIII-wieczny dwór z Żyrzyna. 

Ciekawostką jest sektor miasteczkowy, odwzorowujący prowincjonalne miasteczko z lat 30. XX wieku. Zobaczymy tu m.in. zakład fryzjerski, sklep żelazny, piwiarnię, czy kuchnię żydowską. Częścią tego sektora jest rzymskokatolicki zespół sakralny z XVII-wiecznym kościołem z Matczyna oraz plebanią z Żeszczynki.

Strona muzeum