Stacja narciarska to nic innego jak 7 tras o różnym stopniu trudności oraz kilka wyciągów. Ta atrakcja zimą powinna zadowolić amatorów białego szaleństwa.

Latem natomiast można wybrać się z wizytą do miejsca położonego blisko stacji, a zamkniętego w zimie, a mianowicie można przyjrzeć się z bliska tzw. mofetom.

Mofeta w Tyliczu jest największą w Karpatach. Przez długi czas w Polsce utajniano obecność tylickiej mofety ze względu na prowadzone tutaj działania związane z programem kosmicznym. Obecnie teren oddano turystom we władanie, a raczej podziwianie zjawiska pochodzenia wulkanicznego. Mofeta bowiem to nic innego jak zjawisko naturalnego wyziewu dwutlenku węgla.

Wybrukowany kocimi łbami prostokątny ryneczek otoczony starymi domami do niedawna jeszcze wyposażonymi w specyficzne półcieniowe okapy, stanowi pozostałość po miejskiej przeszłości Tylicza. Na rynku wznosi się też dawny budynek ratusza, obecnie zajęty przez Muzeum Dziejów Tylicza oraz murowana kaplica z 1808 roku.

Muzeum prezentuje ekspozycje związane z historią Tylicza, z jego mieszkańcami, z tworzoną przez nich sztuką i rzemiosłem. Znajdziecie tutaj stare zdjęcia, stroje, instrumenty muzyczne oraz dokumenty.  

Kościół został ufundowany przez biskupa Piotra Tylickiego w 1612 roku. Jest on drewniany i jednonawowy o konstrukcji zremobowej. Wnętrze pokryto polichromią w roku 1960. Poza tym w świątyni znajdują się rokokowe ołtarze z 2 połowy XVIII wieku, obraz Matki Boskiej Tylickiej z przełomu XVI / XVII wieku, jak również zabytkowe obrazy i rzeźby.

Chociaż sam budynek kościoła jest nowy, to historia jego powstania wiąże się z osobą ks. prałata Mariana Stacha i XIX wiecznymi kronikami parafii p.w. Św. Apostołów Piotra i Pawła. Ksiądz odkrył, że kiedyś, przez pewien czas drewniany, stary kościół określano mianem sanktuarium. Zaczął więc starania o wybudowanie w Tyliczu maryjnego sanktuarium. Budynek kościoła powstał w 2007 roku, a sanktuarium powołano w 2016.

Do świątyni p.w. Imienia Maryi przeniesiono też cudowny obraz Matki Boskiej Tylickiej.

Golgota w Tyliczu, to system dróżek różańcowych przy których stoją kamienne kapliczki oraz pomniki znanych i ważnych postaci związanych z historią Polski i kościoła katolickiego.

Spacerując w tym miejscu można zainspirować się cytatami poetów i przewodników duchowych wyrytymi w stojących tam kamieniach

Cerkiew wybudowano w latach 1743 – 1744, a przebudowano w roku 1780 nadając jej obecny wygląd. Do 1947 roku należała do Łemków, a po ich wysiedleniu zaczęła pełnić funkcje katolickiej kaplicy cmentarnej.

Wewnątrz świątyni zwraca uwagę cenny XVIII wieczny późnobarokowy ikonostas, rokokowy ołtarz boczny oraz barokowa ambona z ruskimi malowidłami z XVIII wieku. Warto też zwrócić uwagę na obraz Chrystusa modlącego się w Ogrójcu, na którym widoczny jest ślad po kuli z 1939 roku.

Po wizycie w Tyliczu miałem ochotę pojeździć trochę tymi niesamowicie krętymi dróżkami ziemi sądeckiej. Mijałem wiele drewnianych kościółków i cerkiewek tak typowych dla tej okolicy, aż zatrzymałem się w Binczarowej. Wszystkie one są godne uwagi.

Cerkiew w Binczarowej wybudowano w roku 1760 jako łemkowską świątynię grekokatolicką. W wyniku wielu przebudów oryginalne cechy budowli zostały zmienione jednak wnętrze wciąż skrywa piękny późnobarokowy ikonostas z 2 poł. XVIII w.

Obecnie jest to kościół rzymskokatolicki, w którego posiadaniu są relikwie św. Wojciecha.

Jeśli chcecie zobaczyć ładną panoramę, to punkt widokowy “Czarna Kępica” jest bardzo dobrym rozwiązaniem. Jest to miejsce, w którym można posiedzieć, zrobić grilla i pomyśleć.

Co prawda na szczyt wzgórza można wjechać camperem, ale ja miałem ochotę na spacer, więc zostawiłem auto po drugiej stronie i ścieżką spacerową Rachelowskie Góry udałem się na szczyt.