Majątek Dylewo wzmiankowano już w 1328 r. jako dobra rycerskie nadane przez komtura dzierzgońskiego. Przez wieki zmieniał właścicieli, aż do XIX w., kiedy to przeszedł w ręce rodziny von Rose. Ówczesny właściciel, Franz Rose, był mecenasem sztuki, a posiadłość zdobiły dzieła Adolfa Wildta i Alberta Wellti. Po II wojnie światowej pałac spłonął, a późniejszy podział majątku doprowadził do jego dewastacji.
Dwór w Dylewie to parterowa budowla, częściowo drewniana. W tylnej części znajduje się ryzalit z tarasem i barokowym szczytem. Alkierze zaprojektowano na planie ośmioboku i przykryto spiczastymi dachami, co nadaje budowli unikatowy charakter.
Park wokół dworu został założony na przełomie XIX i XX wieku przez Johanna i Ernsta Larassów w stylu neoromantycznym. Wyróżniał się on bogatym drzewostanem oraz malowniczym stawem z wyspami i kanałami. Niestety, po II wojnie światowej park uległ dewastacji, a znaczna część folwarku została rozebrana.
