Początek Krynicy-Zdrój jako uzdrowiska to przełom XVIII i XIX wieku. Wtedy to na polecenie władz austriackich niejaki prof. Baltazar Hazcquet zbadał i ocenił krynickie źródła. Wkrótce powstały pierwsze domy zdrojowe oraz najstarszy obecnie budynek Krynicy – drewniana pijalnia wód mineralnych „Słotwinka” (w XX wieku przeniesiono ją w inne miejsce ).
W latach 50-tych XIX wieku zaczęto myśleć o likwidacji uzdrowiska. Na szczęście w sprawę wmieszał się twórca polskiej balneologii, postać niezwykła – prof. Józef Dietl. Dzięki w głównej mierze jego działaniom, Krynica zaczęła się rozwijać, za co jej mieszkańcy wdzięczni są Dietlowi po dzień dzisiejszy. Wyrazem tego są słowa umieszczone na stojącym na deptaku pomniku Profesora: „Wskrzesicielowi Swemu Wdzięczna Krynica”.
Przy Deptaku zobaczycie najważniejsze zabytki w mieście. Łazienki Borowinowe, Stare Łazienki, neorenesansowy budynek Starego Domu Zdrojowego z zachowaną przepiękną Salą Balową czy Muszla Koncertowa zachwycają swą gracją. Natomiast stojące przy równoległych do Deptaku Bulwarach Dietla zabytkowe domy zdrojowe, karmią oczy magicznymi kształtami.
Trudno się dziwić, że ta sielankowa Krynica przyciągała gości jak magnez. Jej urokowi poddali się m.ni. Józef Piłsudski, Jan Matejko, Artur Grottger, Henryk Sienkiewicz, Józef Ignacy Kraszewski, Władysław Reymont, Jan Kiepura i Julian Tuwim.
