Nidzica, położona nad rzeką Nidą, ma bogatą historię sięgającą czasów średniowiecza. Pierwszy drewniany obiekt obronny wzniesiono tu prawdopodobnie w XIII w. W kolejnym stuleciu, osada otrzymała prawa miejskie, a dwa wieki później miasto stało się ważnym punktem strategicznym i handlowym na granicy z Mazowszem. Nidzica uczestniczyła w ważnych wydarzeniach historycznych, np. zjazdach przedstawicieli Zakonu Krzyżackiego, Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. W okresie Wielkiej Wojny z Zakonem Krzyżackim oraz wojny trzynastoletniej, miasto przechodziło z rąk do rąk między Polską a Krzyżakami. Po II wojnie światowej, Nidzica, będąca zniszczona w 75–80%, przeszła pod administrację polską. Miasto stopniowo odbudowywano, a ludność niemieckojęzyczna została wysiedlona.
Centrum miasta zaczynamy zwiedzać od rynku, który tętni życiem. Znajdziemy na nim m.in. barwną fontannę, grafiki przedwojennej Nidzicy podświetlane nocą, odrestaurowane kamienice oraz rzeźbę dziecka zapalającego lampę- symbolizuje syna latarnika, który pomagał choremu ojcu, rozpalając miejskie lampy. Pomnik ten przedstawia chłopca z dwoma małymi pieskami.
Nie sposób nie wspomnieć o ratuszu- siedzibie Urzędu Miejskiego i Punktu Informacji Turystycznej. Pierwszy magistrat w Nidzicy, zbudowany w średniowieczu, został zburzony w XIX w. z powodu złego stanu technicznego. Zastąpił go nowy budynek, który niestety wojska rosyjskie zniszczyły podczas I wojny światowej. Obecny, wybudowany w kolejnym stuleciu, w stylu neoklasycystycznym, jest ozdobiony okrągłą wieżyczką pokrytą miedzią.
