Jest to dawna cerkiew unicka, zbudowana w XVIII wieku. W 1875 r. została przejęta przez Kościół prawosławny. Od 1926 r. funkcjonowała jako neounicka, zaś od 1941 r. ponownie stała się prawosławna.
Początkowo barokowa świątynia w późniejszym okresie zyskała charakter neoklasycystyczny. We wnętrzu warto zwrócić uwagę na XIX-wieczne freski, Grób Pański z płaszczenicą z końca XIX wieku oraz barokowy krucyfiks z przełomu XVIII i XIX wieku.
Pod koniec XIX wieku obok świątyni wzniesiono dzwonnicę, do której dzwon współfundował car Mikołaj II. W pobliżu świątyni znajduje się cmentarz prawosławny założony w XIX wieku. Będąc tu warto odwiedzić mogiłę polskich żołnierzy, zamordowanych przez Niemców w 1939 r.