Jest to zespół budowli hydrotechnicznych w miejscu rozdzielenia się Wisły i Nogatu. Najstarsza śluza (tzw. wielki upust) powstała w 1852 r., a w 1879 r. została przebudowana. Za sprawą wieńczących ją neogotyckich wież określana jest mianem wodnego zamku.
Obecnie eksploatowana śluza komorowa powstała w 1915 r. Najpóźniej, to jest w latach 30. XX wieku, zbudowano nieużywaną obecnie małą śluzę u ujścia Liwy do Nogatu.
Śluzy powstały w celu regulacji przepływu wody z Wisły do Nogatu. Z jednej strony chodziło o utrzymanie żeglowności Wisły w kierunku Gdańska, z drugiej strony o ochronę miejscowości wzdłuż Nogatu przed powodziami.
Na wałach na przeciw śluz znajduje się pamiątkowy kamień w miejscu styku dawnych granic Polski, Niemiec i Wolnego Miasta Gdańska.